پرسش‌ها با دسته‌بندی (زبان فارسی => زبان فارسی => شعر)

بیت  «بس کن که هر مرغ ای پسر خود کی خورد انجیر تر  // شد طعمه طوطی شکر وان زاغ را چیزی دگر» به چه مفهوم عرفانی از توانایی‌های افراد اشاره دارد و مولانا چگونه این مفهوم را با تمثیل‌های پرندگان بیان می‌کند؟

در داستان خربزه و لقمان، مولانا چگونه از صبر لقمان برای تحمل تلخی خربزه به عنوان نمادی از وفاداری و ادب در برابر ولی نعمت استفاده می‌کند؟

 بنظرتون مولانا در بیت   بس کن که هر مرغ ای پسر خود کی خورد انجیر تر شد طعمه طوطی شکر وان زاغ را چیزی دگر    چه تقسیم‌بندی درک و لذت معنوی را بین افراد مختلف بیان می‌کند و طعمه‌های متفاوت چه معنایی در سلوک معنوی دارند؟  

مفهوم کنایی  "گفتا تو بندگی کن /او بنده پرور آید " چیست ؟

در بیت  «ما را که پیدا کرده‌ای نی از عدم آورده‌ای»  مولانا به چه مفهومی از وجود و عدم اشاره می‌کند و این دیدگاه چگونه در سایر آثار عرفانی او منعکس شده است؟  

درونی ده که بیرون نبود از درد به بیرون و درون نبود ز تو فرد چنان دارم که تا پاینده باشم نه از جان بلکه از دل زنده باشم مرا در شعله‌های شوق خود نه چو خاکستر شوم بر باد در ده بهر چه آید درونم دار خرسند برون هم، زیور خرسندیم بند ✏ «امیرخسرو دهلوی»  

صاحب نظران لاف محبت نپسندند  و آنکه  سپر انداختن  از تیر بلایی معنی این بیت چی می‌تونه باشه ؟ شعر دقیقا همین شکلیه

چه معنایی از بیت  "آفتابا روی خود جلوه مکن / چند روزی ماه تابان را مکش"  استنباط می‌شود؟ منظور از آفتاب و ماه تابان چیست؟

بیت  "گر مرا دربان عشقت بار داد / از سر غیرت تو دربان را مکش"  چگونه غیرت عاشقانه و رابطه با معشوق را به تصویر می‌کشد؟

منظور شاعر از "قاف ذوالجلال" چیه ؟ چون تو سیمرغی به قاف ذوالجلال بازگرد و جمله مرغان را مکش