پرسش‌ها با دسته‌بندی (زبان فارسی => زبان فارسی => شعر)

منظور از «آيينه چيني» در بي؟ت زير چيست «از قضا، آيينه ي چيني شکست / خوب شد، اسباب خودبيني شکست»

خرامان بشد سوی آب روان.......چونان چون شده باز جوید روان 

ما مست الستیم به یک جرعه منصور اندیشه پروای سر دار  نداریم معنی "الست" تو بیت بالا چیه؟

معنای کلمه بوتمیم 

هیج گویی سنگ را فردا بیا- ور نیایی من دهم بد را سزا؟- هیچ عاقل مر کلوخی را زند؟- هیچ با سنگ عتابی کس کند؟

نی، حریف هرکه از یاری برید- پرده هایش پرده های ما درید: نی چنان نواخت که موسیقی اش گوش ما را پاره کرد. هیچ جا ندیدم چنین ترجه ای کرده باشن. تو موسیقی  چیزی به نام پرده داریم. یعنی پرده ی اول مجاز ...

هر کس که او دور ماند از اصل خویش- باز جوید روزگار وصل خویش: هر کس که اصل خود را گم کرد به دنبال خودش میگردد تا به آن برسد. خودی که در گذشته وجود داشته است. خودی که در دوره ای از زندگی وجود داشته است. این سوال رو پرسیدم چون کلمه روزگار اذیتم میکنه. آیا به همین معناست که گفتم؟

مرجع ضمير «تو» در کدام بيت با بقيه متفاوت است؟ 

 جمله ي پاياني کدام بيت خطاب به معشوق ازلي است؟

 آثار منشور «جلال الدين بلخي» در کدام گزينه آمده است؟