کلمه‌های رکیک در زبان فارسی
چرا در زبان ما، و احتمالا در خیلی از زبانهای دیگر، استفاده از کلمه‌های رکیک، مثل********** و... به خصوص استفاده از کلمه‌های رکیک جنسی، یک جنبه‌ی مزاح‌آمیز و سرگرمکننده به ساختار جمله می‌دهد و اینقدر در جامعه‌ی ما حداقل محبوب است؟
من شخصا تمایل انسان‌ها برای اینچنین استفاده‌ی رایج از کلمه‌های رکیک و تحقیرآمیز را نمی‌فهمم. و چرا اینقدر کلمه‌های رکیک جنسی تا این حد در فرهنگ ما رواج یافته؟
٧ پاسخ
نظر شخصی: بدلیل اذهان پورنوگرافی زده و راحت طلب که حتی خنده و طنز را هم میخواهند در یک کلمه کوتاه خلاصه کنند و زحمتی نداشته باشد. همه هم در این افول و نابودی فرهنگ شریک هستند. همچنین کمبود محتوای فارسی خوب از نظر فرهنگی از فیلم و سریال بگیرید تا کتاب و دروس دانشگاهی و آموزشی و... . البته محتوای خوب تاریخی و قدیمی فارسی از همه زبانها بدون شک بیشتر است(کمیت) ولی کیفیت آنها برای انسان امروزی به روز رسانی نشده است و در قالبهای جدید مثل موسیقی و فیلم عرضه نشده و خلا فرهنگی به وجود آمده است.
همچنین جدا شدن از ریشه ها و سنت های الهی و ملی ۳۵۰۰ساله بی تاثیر نیست.
میتوانیم فرض رو بر این قرار بدهیم که جامعه امروزی طاقت خواندن متن ادبی و حتی ساده را ندارد و نیاز به چیزی دارد که ان متن را برایش سرگرم کننده جلوهه بدهد برای همین به سمت چیزی یا کسی جذب میشود که از کلمات رکیک استفاده میکند. با توجه به جوامع امروزی و سبک زندگی مدرنیته و دنیایی که بیشتر وقت خود را در انجا گذرانده و بزرگ شده اند ناخوداگاه تحت تاثیر ان محیط هم قرار گرفته اند به همین دلیل برایشان فردی که از کلمات رکیک و شوخی های جنسی استفاده میکند جذاب تر و ملموس تر هست و علت دیگر هم میتواند به نیاز جنسی و تابو بودن درخواست ان از جامعه است زیرا وقتی فرزند به سن بلوغ میرسد پدر و مادر از توضیح این تغییر بزرگ در بلوغ نوجوان تفره میروند و مسیری را انتخاب میکنند که پدرانشان رفته اند غافل از اینکه دوره و زمانه تغییر کرده. ان نوجوان هم برای بیان احساساتش با سایر نوجوانان مانند خود شروع به دوستی وگردش و با ازادی کامل صحبت درباره مسائل جنسی و فحاشی میکند و بعد از گذشت مدتی این طرز صحبت کردن در ان تبدیل به خصلت میشود و فکر میکند تا وقتی که به کلماتش فحشی اضافه نکرده است حرفش بین رفیقانش خریداری ندارد واین روند تا بزرگسالی و تبدیل به عادت و تاثیر گذاشتن همین فرد بر دیگران و حتی فرزند خود ادامه پیدا میکند. شاید خیلی از مشکلات بزرگ انسان ها در جامعه از ریشه های کوچکی در کودکی او اغاز شده و همواره همراه او امده است
سلام
"جامعه امروزی طاقت خواندن متن ادبی و حتی ساده را ندارد"
این مختص جامعه امروزی نیست و بقول برنارد شاو "دو درصد از مردم می اندیشند، سه درصد فکر می کنند که می اندیشند و ۹۵ درصد حاضرند بمیرند اما فکر نکنند!" ولی مسئله اینجاست که تو جامعه ی ما کسانی که تو زمینه سرگرمی دغدغه مند کار میکنند و واقعا هم خوب کار میکنند به طریقی یا حذف می شن یا بلایی سرشون میاد که ترجیح میدن کار نکنن .
مثلا تو سریالهای طنز "پایتخت" طنزی بود که بر پایه فرهنگسازی و احترام ساخته شده بود و از اقبال عمومی مردم هم برخوردار بود بطوری که هیچ کدوم از فیلمهایی که بر پایه متلکهای جنسی بودن از نظر اقبال مردمی حتی بهش نزدیک هم نشدن! حالا وقتی چنین افرادِ دغدغه مندی حذف می شن جامعه میشه مصداق این ضرب المثل که " تو حوضی که ماهی نباشه قورباغه سپهسالاره"!
زبان راستین و بنیادین یک ایرانی، فارسی نیست، وآنکه پارسی است. این فارسی تنها ۱۵٪ واژه های پارسی دارد و ۸۵٪ دیگر واژه ها از زبانهای زشت فرهنگ بیگانگان است.
در زبان و فرهنگ راستین ایرانی، هیچ ایرانی برای خار و کوچک کردن دیگری، به خواهر و مادر و یا بخشی از تن او ناسزا نمی گفت.
در برخی از زبانهای تازی منش بیگانگان، تازیدن و دست درازی و دست یازی (تجاوز) از بالیدن (افتخاریا استاتوس Status) برای بیگانگان بوده.
فرهنگ امروز مردم در ایران ، خراسان بزرگ (افغانستان) و تاجیکستان آلوده به زشت فرهنگی های بیگانگان است. ناگفته نماند که تاجیکها اینگونه زشت زبان نیستند و آنها بسیار با ادب و مهربان و مهمان دوست اَستند.
در گذران زندگی، تاجیکها تا پیش از رهایی از دست شوروی کمونیست هرگز برادرکشی نداشتن، ولی تا آزاد و رها شدن، نخست گروهی یا گروه هایی دوباره به اسلام روی آوردن و سپس جنگ برادرکشی آغاز شد.
جان سخن: آن یا آنهایی که هم میهن خود را به هر گونه ای خار و کوچک کنند، زبان آنها یک پشتیبانی فرهنگی درست و راستین ندارند.
درود
زمان کودکی من زمانی بود که کشورمون با عراق درگیر جنگ بود، یک شبی که در خونه خبر جنگ از تلویزیون پخش می‌شد من که هنوز مدرسه هم نمی‌رفتم یکی از همین ناسزاهای کوچه‌بازاری رو که از توی کوچه شنیده بودم نثار صدام کردم.
پدرومادرم بی‌درنگ با نگاه و پاسخ خشم‌آلود نوک منو چیدند و همون یک بار بود و دیگه تموم شد.
پرورش بزرگترین وظیفه و ادب بزرگترین میراث پدران برای فرزندان است.
شاید این کار نزد عده ای محبوب باشه ولی به نظر من به شدت نفرت انگیزه و تا جایی که واسه م ممکن باشه سعی میکنم از این جماعتِ سر به خشتک (ببخشید که این واژه رو به کار می‌برم ولی به نظر من این واژه کاملا روی این افراد می‌شینه و توصیف کاملی واسه‌شونه) فاصله بگیرم.
"چرا اینقدر کلمه های رکیک جنسی تا این حد در فرهنگ ما رواج یافته؟"
به نظر من یک عاملِ موثر بر این موضوع تربیت پدر و مادره و دومین عامل اینه که شخص چه کسانی رو در طول زندگیش الگوی خودش قرار میده.
وقتی سیستم آموزشی یک کشور ناتوان از معرفیِ الگوی مناسب باشه و یا الگوهایی معرفی کنه که غیر منطقی و رویایی باشن و تو زرد از آب دربیان و پاسخگوی نیازِ روز جامعه نباشن، هستن کسانی که تربیتِ مردم اون جامعه رو به عهده بگیرن و مطابق میل خودشون پیش ببرن.
متاسفانه قشر وسیعی از این افراد که فرمودید رو نوجوانان و جوانان تشکیل میدن و حتی اگه خودشون دوست نداشته باشن این کلمات روی زبونشون افتاده فقط یه سری افراد فکر میکنن اگه از این کلمه ها استفاده کنن خیلی کلاس کارشون بالاتره مثلا! من خودم به عنوان یک نوجوان سعی میکنم هیچ وقت از اینها استفاده نکنم و حتی به دوستانم هم تذکرش رو میدم و میگن ما اصلا حواسمون نیست که کی ازش استفاده میکنیم!. . . . متاسفانه
مرسی از جوابتون اما جوابی که دادید به سوال مربوط نیست. اینکه اینطور هست را من هم می دانم، سوال من این بود که به نظر شما چرا اینطور است
من یک ویدئوی اینستاگرامی درمورد شطرنج می دیدم. کسی که ویدئو رو ساخته بود دائما از کلمه های رکیک جنسی استفاده میکرد و ویدئو رو خنده دار و جذاب کرده بود و اینطوری به مقدار میلیونی ویو گرفته بود. در صورتی که کسایی که بدون فحاشی ویدئوی آموزشی میسازند به هیچ وجه در فضای اینستاگرامی اینقدر وایرال نمیشوند
ینی چرا فحاشی میتواند این جنبه ی سرگرمی را ایجاد کنند و محبوب است
اگر بخوایم روراست باشیم همه ما در قسمتی از وجودمون مانند دیگران از یه سری انحرافات استقبال میکنیم ممکنه ناگهان به خودمون بیایم بگیم چرا من رفتم سمت این موضوع و اینقدر از این چیزهایی که ناپسند هستن استقبال کردم ولی خیلی ها این برگشت از استقبال کردن رو ندارن و تا اخر میرن و کیف هم میکنن شاید اگه این همه اتفاق بد توی کشور ما رخ نمیداد و ما دولت خوبی داشتیم که این آداب اخلاقی رو توی کشور رواج بده این اتفاقات و انحراف دوستیها به این شکل رخ نمیداد
۱ ) من فکر می کنم اونچه که شما خیلی مبهم تحت عنوان «استقبال انحرافات توسط قسمتی از وجودمان ( ؟ ) » اظهار می کنید، به معنای گرایش ما انسان ها به کارهای ممنوع و تابوییزه شده به طور اجتماعی هست. ینی کارهایی که توسط جامعه به قول شما به عنوان «انحراف» تلقی می شوند. حالا درست یا نادرست. خب اگر که یک جامعه ی کاپیتالیستی را در نظر بگیریم، هرکجا تقاضا باشد، عرضه هم هست، فارغ از هر ایدئولوژی ای. اما فضای اینستاگرام را که نگاه کنید، جزء بزرگی از اینفلوئنسرهای پربازدید انسان هایی هستند که فحاشی می کنند.
۲ ) خب هرکجا تقاضا باشد، عرضه هم هست، به این کاری ندارم، اما سوال اینجاست این تقاضای عظیم برای این تولیدگرهای محتوای بددهن در جامعه ی ما از کجا آمده؟
پاسخ شما
البته دوران قدیم، زمانی که پورن نبود هم ما این فحاشی رو توی جامعه داشتیم