همه ی ابیات به جز...........

همه‌ی ابیات به جز بیت "آهن افسرده می‌کوبد که جهد / با قضای آسمانی می‌کند" به شیوه‌ی بلاغی (بیان هنری و زیبا) سروده شده‌اند. برای توضیح بیشتر در مورد این انتخاب:

1. شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا / جای دیگر روشنایی می‌کند
2. شیوه بلاغی: این بیت از تشبیه استفاده می‌کند. شاعر عشق خود را به شمعی تشبیه کرده که جان او را می‌سوزاند و سپس جای دیگری روشنایی می‌دهد. استفاده از تصاویر ذهنی و کلمات دلنشین این بیت را هنری و زیبا می‌کند.
3. آهن افسرده می‌کوبد که جهد / با قضای آسمانی می‌کند
4. عدم استفاده از شیوه بلاغی: این بیت بیشتر به بیان واقعیت اشاره دارد و از توصیفات شاعرانه و هنری استفاده نکرده است. استفاده از کلمات ساده و مستقیم، آن را از دیگر ابیات متمایز می‌کند.
5. ماجرای دل نمی‌گفتم به خلق / آب چشمم ترجمانی می‌کند
6. شیوه بلاغی: این بیت از تمثیل و تشبیه استفاده می‌کند. شاعر دل خود را به چیزی درونی تشبیه می‌کند که قادر به گفتن نیست و اشک‌های او مانند ترجمانی برای ماجراهای دلش هستند.
7. برف پیری می‌نشیند بر سرم / همچنان طبعم جوانی می‌کند
8. شیوه بلاغی: این بیت از استعاره استفاده می‌کند. برف پیری که بر سر شاعر می‌نشیند، به سالخوردگی و گذر زمان اشاره دارد، اما شاعر با وجود پیری، از جوانی درون خود یاد می‌کند. این استعاره زیبا و هنری به بیت جلوه‌ای بلاغی می‌بخشد.

بیت دوم به دلیل استفاده از زبان ساده و مستقیم و عدم استفاده از تصاویر هنری و استعارات، از شیوه بلاغی استفاده نکرده است. دیگر ابیات با استفاده از استعارات، تشبیهات و تصاویر ذهنی، به شیوه بلاغی سروده شده‌اند.

شیوه‌ی بلاغی یعنی جابه‌جایی اجزای جمله برای تاثیرگذاری بیش‌تر کلام. حالا هر بیت رو بررسی می‌کنیم:

شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا / جای دیگر روشنایی می‌کند: آن بی‌وفا شمع جانم را بکشت ---> مفعول برای تاکید اول اومده و شیوه‌ی بلاغی داریم پس حذف می‌شه.

آهن افسرده می‌کوبد که جهد / با قضای آسمانی می‌کند:  این‌جا  که حرف اضافه نیست و به معنای کسی که است: آن کسی که آهن افسرده می‌کوبد: بازم مفعول اول اومده و شیوه‌ی بلاغی داریم پس حذف می‌شه این گزینه

ماجرای دل نمی‌گفتم به خلق / آب چشمم ترجمانی می‌کند: من به خلق ماجرای دل نمی‌گفتم: باز هم جابه‌جایی و شیوه‌ی بلاغی داریم پس حذفه.

برف پیری می‌نشیند بر سرم / همچنان طبعم جوانی می‌کند: برف پیری بر سر من می‌نشیند: جابه‌جایی نداریم و شیوه‌ی بلاغی نمی‌بینیم.

در این ابیات، شاعر از شیوه‌های بلاغی مختلفی استفاده کرده است، اما یکی از ابیات به وضوح از این شیوه‌ها فاصله می‌گیرد و بیشتر به بیان مستقیم احساسات و افکار می‌پردازد.

به طور خاص، بیت اول و بیت دوم و بیت چهارم بیشتر به تصویرسازی و استفاده از تشبیه و استعاره پرداخته‌اند. در بیت اول، "شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا" استعاره‌ای زیبا از عشق و فراق است که احساسات عمیق شاعر را به تصویر می‌کشد. 

بیت دوم نیز به شیوه‌های بلاغی و تصویرسازی وابسته است. در این بیت، شاعر از تشبیه و توصیف برای بیان احساسات خود استفاده کرده است. اگر به این بیت دقت کنیم، می‌توانیم ببینیم که شاعر چگونه با استفاده از واژه‌ها، احساساتی عمیق و ملموس را به تصویر می‌کشد.

به طور کلی، در بیت دوم می‌توانیم نشانه‌هایی از بلاغت و تصویرسازی را مشاهده کنیم که به بیان عواطف و احساسات شاعر کمک می‌کند. بنابراین، بیت دوم نیز در کنار سایر ابیات، به شیوه‌های بلاغی وابسته است و نمی‌توان آن را به طور کامل از این دسته جدا کرد.

همچنین در بیت چهارم، "برف پیری می‌نشیند بر سرم" نیز به خوبی پیری را با برف تشبیه کرده و احساس جوانی درونی را در تضاد با آن به نمایش می‌گذارد.

اما بیت سوم "ماجرای دل نمی‌گفتم به خلق / آب چشمم ترجمانی می‌کند" به نوعی بیان مستقیم‌تری از احساسات شاعر دارد. در این بیت، شاعر به وضوح از عدم بیان احساسات خود صحبت می‌کند و "آب چشم" به عنوان نشانه‌ای از غم و اندوه به کار رفته است. این بیان کمتر به تصویرسازی و تشبیه وابسته است و بیشتر به واقعیت عاطفی اشاره دارد.

بنابراین، جمله شما می‌تواند به این شکل تکمیل شود: "همه ی ابیات به جز بیت سوم به شیوه ی بلاغی سروده شده اند."

اگر اشتباه نکنم ، 

اگر به ابیات با دقت بیشتری نگاه کنیم، در می‌یابیم که همه‌ی ابیات به‌جز یکی از آن‌ها به شیوه‌ی بلاغی سروده شده‌اند. بیایید هر بیت را جداگانه بررسی کنیم:

1. شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا / جای دیگر روشنایی می‌کند

   در این بیت، استعاره‌ای از جان شاعر به‌عنوان شمع آمده است که توسط "بی‌وفا" خاموش شده و جای دیگری روشنایی می‌بخشد. این بیت بلاغی است.

2. اهن افسرده می‌کوبد که جهد / با قضای آسمانی می‌کند

   "آهن افسرده" در اینجا استعاره‌ای برای فردی خسته و ناامید است که تلاش بیهوده‌ای دارد. این بیت نیز به شیوه‌ی بلاغی سروده شده است.

3. ماجرای دل نمی‌گفتم به خلق / آب چشمم ترجمانی می‌کند

   در اینجا "آب چشم" به عنوان زبان حال شاعر است که بیانی کنایه‌آمیز و استعاری دارد. این بیت هم بلاغی است.

4. برف پیری می‌نشیند بر سرم / همچنان طبعم جوانی می‌کند

   اما این بیت تنها توصیفی ساده از پیری است که بر سر شاعر نشسته، و "طبعم جوانی می‌کند" تنها حالتی را بیان می‌کند بدون استفاده از استعاره یا کنایه خاص. بنابراین، این بیت بلاغی نیست.اسخ صحیح: بیت چهارم

بیت  ۲ چون اینجا جابجایی اجزای جمله مدنظر است نه آرایه