"open body language" یعنی چی؟

زبان بدنِ باز، بخش مهمی از ارتباطات غیرکلامی است و برای ایجاد روابط، انتقال احساسات و افزایش اعتماد به نفس استفاده می شود. اصول اولیه زبان بدنِ باز شامل لبخند زدن، برقراری تماس چشمی، داشتن حالت ایستاده و استفاده از حرکات است. مثال‌های این نوع ارتباط شامل موارد زیر است:

ابروهای برافراشته: بلند کردن سریع ابروها می تواند نشانه شناخت، تصدیق و باز بودن باشد.
کج کردن سر: یک خم شدن جزئی می تواند کنجکاوی و علاقه را نشان دهد.
خم شدن به جلو: این وضعیت نشان دهنده درگیری و اشتیاق برای شنیدن بیشتر است.
بازوهای باز شده: بازوهای بدون ضربدر نشان دهنده فقدان حالت دفاعی هستند.
کف دست های باز: نشان دادن کف دست ها می تواند نشان دهنده صداقت و گشاده رویی باشد.
تماس چشمی: حفظ تماس چشمی مناسب نشان دهنده توجه و صمیمیت است.
لبخند زدن: لبخند واقعی بیانگر صمیمیت و صمیمیت است.
آینه کاری: تقلید نامحسوس از زبان بدن شخص دیگر می تواند نشان دهنده همدلی و درک باشد.
شانه های شل: افتادگی و شل شدن شانه ها نشان دهنده فقدان تنش است.
تکان دادن سر: تکان دادن سر می تواند نشان دهنده موافقت، درک یا تشویق گوینده برای ادامه دادن باشد.
حالت باز: ایستادن با پاها به اندازه عرض باسن و بدن رو به طرف مقابل.
اشاره پاها به سمت شخص: این نشان دهنده علاقه به گفتگو یا فرد است.
کشف گردن: این نشان دهنده آسیب پذیری و اعتماد است.
لمس ملایم صورت: یک لمس نرم می تواند نشان دهنده تفکر و باز بودن نسبت به ایده ها باشد.
نرم کردن چشم ها: این نشان دهنده گرما و پذیرایی است.
گشاد شدن مردمک چشم: این می تواند نشانه علاقه و جذابیت باشد.
گوش دادن فعال: واکنش و پاسخ مناسب به آنچه طرف مقابل می گوید.
پاهای بدون ضربدری: نشستن بدون پاهای روی هم می‌تواند نشان دهنده آرامش و باز بودن باشد.

ارائه یک دست دادن: راهی برای استقبال و نشان دادن توافق.
لمس سبک روی بازو یا پشت: نشانه راحتی و رفاقت.
دست ها را از هم باز کنید: این نشان دهنده تمایل به توضیح یا تفصیل است.
حرکت نزدیکتر: کاهش فاصله فیزیکی برای نشان دادن علاقه.
حالت آرام: به راحتی روی صندلی بنشینید.
لگن کج شده: ایستادن با یک شیب اندک به جلو می تواند نشان دهنده درگیری باشد.

استفاده از دست ها برای قاب بندی یا تاکید: این به توضیح یک نکته کمک می کند.
بازی با یک شی در حالتی آرام: مانند خودکار، بدون نشان دادن اضطراب.
چانه را کمی بالا بردن: این نشان دهنده اعتماد به نفس و پذیرش است.
زمزمه کردن یا آواز کردن توافق: مانند گفتن "مم-هم" یا "می بینم".

 و موارد دیگر…