"یک روز ز بند عالم آزاد نیم" کنایه از چیست ؟

دلبستگی های دنیوی و غم و غصه ی مال دنیاراخوردن و همه آنچه که به دنیا مربوط است را به زندانی تشبیه کرده است که خودش درآن اسیر است .

چون دلبستگی به دنیا غم می آورد خود را به فردی تشبیه کرده که در بند زندان غم دنیاست 

(  در این دنیا که به زندانی شباهت دارد )غم بر زندگی من مستولی است  و حتی یک روز و یک لحظه هم نیست که شاد باشم دائما غمگینم از زنده بودنم

احتمالا این رباعی از خیام نیست و به او نسبت داده شده زیرا در اکثر رباعیات خیام مردم را به شادی و بی خیالی دعوت می کند .

میگوید   از اندیشه کردن درعلت   به وجود امدن خویش و   این جهان چون زندان فارغ نمی‌شوم 

با این که درباره  روزگار بسیار    تحقیق  کرده ام و آموخته ام،اما هنوز    چیزی نمی دانم

با سلام، قسمتی که به عنوان سوال مطرح کریدی، مصرع اول، کنایه از وابستگی و تعلق به دنیاست

همچنین در مصرع‌های بعد شاعر می‌گوید که  به همین خاطر است که نمی توانم شاد باشم و هنوز نتوانستم بر روزگار چیره شوم و ان را کنترل کنم، پس زوزاگر در حال حکمرانی بر من است و من هنوز شاگرد (مغلوب)  آن هستم