تجربه هایی در زمینه Self study
دوستان اگر هرکدومتون انگلیسی رو به صورت خودآموز یاد گرفتید یا درحال یادگیری هستید، خوشحال میشم تجربه تون رو باهام در اشتراک بذارید.
تا به حال چه روش هایی براتون موثر بوده؟
خودم برای یادگیری بهتر، تمام تمرکزم رو از روی گرامر برداشتم و گذاشتم رو محتوای انگلیسی.
یعنی کتاب های آموزشی رو گذاشتم کنار و شروع به خوندن کتاب ها و مقاله های انگلیسی (غیر آموزشی مثل رمان) و شنیدن پادکست های انگلیسی کردم.
و این برام بازدهی فوق العاده ای داشت.
سلام. مورد اول اینکه من خودم جزو اون افرادی هستم که با کلاس های آموزشی مخالفم حالا چه آموزشگاه ها و چه کلاس های مدرسه. چون همه معمولا از یک روش آموزشی استفاده میکنن و اکثرا تمرکزشون روی گرامره، که این خودش تو از بین بردن علاقه و انگیزه کلی تاثیر داره. البته می تونیم فضای خسته کننده ی کلاس ها رو هم در نظر بگیریم.
مورد دوم هم بله درسته، ما نمی تونیم فقط و فقط با تکنیک ها و آموزه هایی که منحصر به خودمونه و هیچ جا تایید نشده، جلو بریم. اما تو چندیدن سال اخیر متخصص ها و حتی سایت های معتبری بودن که روش هایی برای self study عرضه کردن و تاثیرات فوق العاده شون ثابت شده ست. در مورد خط آخرتون هم اینو بگم که قطعا همه فعالیت های سرگرم کننده رو دوست دارن حتی اگه اون فعالیت، خوندن یه مقاله ی علمی باشه که به موضوعش علاقه دارن. So if we PLAY English instead of studying it, so much the better.
٧ پاسخ
روشی که شما در پیش گرفتید روش بسیار خوبیه. من در طول پنج شیش سال گذشته از لول A1 به C1 رسیدم و تو این مدت فقط این اواخر کتاب گرامر مطالعه کردم. دیدن فیلم با زیرنویس انگلیسی، گیم با زیرنویس انگلیسی، کتاب زبان اصلی، پادکست و.... همه اینا میتونن به پیشرفتتون کمک کنن ولی تا وقتی که از سطحی که الان دارید کمی بالاتر باشن. مثلا اگر سطحتون هنوز خیلی بالا نرفته و از الان برید کتابی مثل هری پاتر زبان اصلی بخونید اذیت میشید واقعا. این روش یادگیری زبان از comprehensible input کمک میگیره. این نظریه آقایی به اسم Stephen Krashen هست که در سایت یو*ت*یو*ب توضیحاتی خوبی دادن که چطور میتونیم بدون خوندن کتاب گرامر یا به روش سنتی زبانمون رو ارتقا بدیم. توصیه میکنم حتما اون عبارت رو در سایتی که عرض کردم سرچ کنید و در موردش یه چند تا ویدیو ببینید. در آخر هم اینو بگم چیزی که یهو خیلی باعث پیشرفت من شد کتاب زبان اصلی بود. اوایل واقعا سخت بود رسما فقط پنجاه درصد متن رو میفهمیدم ولی بعد از شاید یک سال مطالعه پیشرفت چشمگیری داشتم و الان فقط کتاب زبان اصلی میخونم، ترجمه به هیچ وجه دست نمیزنم و اتفاقا فهم زبان انگلیسی از ترجمش برام راحت تر شده!
این روشی که شما در پیش گرفتید در بلند مدت شدیدا باعث پیشرفتتون میشه اما اوایلش واقعا سخته و نتیجه خاصی نمیبینید و نسبت به بقیه عقب میمونید. من موقعی که شروع کردم میتونم بگم دو سه سال طول کشید که به اندازه دوستانی که فقط یک سال کلاس زبان رفته بودن چیزی بفهمم اما بعد از این که یه فونداسیون خیلی خوب از فهم انگلیسی تو این سه سال در مغزم شکل گرفت از اون بعد با سرعت نور! از اونا جلو زدم الان که شیش سال گذشته از اون روزی که شروع کردم اون دوستام هنوز درگیرسطح B1 هستن. خوبی این روش میدونید چیه؟ اینکه اون دوستان بنده اول به فارسی فکر میکنن بعد تو ذهنشون تبدیلش میکنن به انگلیسی اما من به انگلیسی فکر میکنم و حرف میزنم و این مرحله ترجمه در ذهن رو ندارم. چرا؟ چون به روش سنتی پیش نرفتم. وقتی به این روش پیش میرید میتونم بگم هفتاد هشتاد درصد گرامر رو بدون اینکه بفهمید بلدید یاد میگیرید و جایی ازتون سوال گرامر بپرسن راحت جواب میدید یا تشخیص میدید گرامر درست رو چطور استفاده کنید بدون اینکه بخواید فعالانه در موردش فک کنید، به صورت ناخودآگاه همشو بلدید انگار. خلاصه ادامه بدید به این راه و صبر داشته باشید حتما نتیجه میگیرید. موفق باشید.
(در این متن زبان اصلی و زبان انگلیسی رو به یک معنا استفاده کردم، از تفاوتشون آگاه هستم)
سلام جناب فرامرزی. تمام حرف هایی که زدید برام کاملا آشنا و قابل درکه. این روش ها، احساسات و بازخوردهایی که تا الان داشتید رو من هم تجربه کردم. خیلی برام لذت بخشه که این ها رو از زبون یک نفر دیگه می شنوم.
برای اینکه متن خیلی طولانی نشه و وقتتون رو هم نگیرم، فقط یه چند تا چیز رو خودم اضافه میکنم چون با کل کامنتتون موافقم.
با آقای Stephen Krashen آشنا هستم. کتاب هاشون رو مطالعه میکنم و چندین ساله که با روش های ایشون پیش میرم. آقای Aj Hoge هم همون روش ها رو به کار میبره و من از طریق ایشون با آقای Krashen آشنا شدم. درواقع اولین باری که تونستم انگلیسی رو نصفه کاره ول نکنم و انگیزه م حفظ شد، دلیلش یکی از دوره های آموزشی Aj بود. وقتی اون دوره رو بعد از یک سال تموم کردم، ( برعکس اینکه شما گفتید اوایل براتون سخت بوده ) من هرروز انگیزه م بیشتر و بیشتر میشد و اوایلش هم اصلا برام سخت نبود. و در اون مدت پیشرفت زیادی داشتم.
چیزی که باعث شد من جذب دوره های Aj بشم این بود که ایشون مخالف سرسختِ "خوندن گرامر" و "کتاب های گرامر" بود و میگفت این ها علاقه و انگیزه رو نابود و روند یادگیری رو کند میکنه و همچنین محتواهای انگلیسی میتونه به صورت ناخودآگاه گرامر رو خیلی سریع تر تقویت کنه بدون اینکه خودتون متوجه بشید.
و جالبه که میگه انگلیسی برای من و شما فقط یک وسیله ست برای اینکه بهتون یاد بدم چطور تو شرایط مختلف زندگیتون پیشرفت کنید. به خاطر همین تو پادکست هاش معمولا درمورد زبان انگلیسی صحبت نمیکنه و موضوع محتواهاش چیزهای پرکاربرد و مفیدیه که تو زندگی باهاشون روبه رو میشیم. درکل آشنایی با Aj یک نقطه عطف تو زندگیم بود. و درنهایت خیلی محبت کردید و نظراتتون بسیار باارزشه.
روش شما برای یادگیری زبان انگلیسی که در اشتراک گذاشته‌اید، بسیار مؤثر و عملی به نظر می‌آید. تمرکز بر محتوا و تعامل با زبان در موقعیت‌های واقعی از جمله خواندن کتب و مقالات، گوش دادن به پادکست‌ها و فیلم‌ها و مکالمه با بومی‌زبانان می‌تواند روشی کارآمد برای یادگیری زبان باشد.
علاوه بر این، تمرین مهارت‌های شنیداری و گفتاری از طریق پادکست‌ها و مکالمات واقعی با افراد بومی‌زبان افزایش مهارت‌های زبانی شما را تسریع می‌دهد. این رویکرد به شما کمک می‌کند زبان را در سیاق‌های واقعی تجربه کرده و به صورت طبیعی یاد بگیرید.
استفاده از منابع تفریحی مثل رمان‌ها و فیلم‌ها هم می‌تواند بسیار جذاب باشد و به شما این امکان را می‌دهد که زبان را در یک فرصت تفریحی تمرین کنید. این نوع تفریحها نه تنها یادگیری را لذت‌بخش میکنند بلکه باعث افزایش تعامل شما با زبان هدف نیز می‌شوند.
خب اگه بازدهی فوق العاده ای! داشته دیگه چرا از دیگران میپرسی؟ همون شیوه رو ادامه بده دیگه!!
من انگلیسی رو در سه چهار هفته اموختم از کتابی به نام English Sentence Structure. روزی پونزده شونزده ساعت میخوندمش و همه ی نگاهم تنها روی فهمیدن ساختار ها بود نه به یاد سپردنشون. هرچند که خود به خود سپرده هم میشدند ولی تلاش من هرگز روی به یاد سپردنشون نبود. در پایان دانستم اون ساختار ها درست همون ساختار های زبان فارسی هستن و جوری ساختار ها هم توی ذهنم جا خشک کرده بودن که انگار سال هاست که میدونمشون با اینکه پیش از خوندن این کتاب یادم نبود have و has چی هستن. اینکه کسایی میگن خواندن ساختارها (گرامر) نیاز نیست رو هیچ نمیپسندم.باید ساختار ها رو دونست. بدون دونستن ساختار ها و تنها به کمک واژگان سخت میشه پی برد چیدمان had been eaten چی در خودش داره چرا که هیچ کدوم از این واژگان به تنها چیزی رو که این جور چیدمانشون با هم دارن رو به تنهایی نداره.
من میگم ی دوره خیلی فشرده روی ساختارها کار کن. پس از اون، هر چیزی که میخونی یا میشنوی میتونه دامنه واژگانت رو گسترش بده و چون ساختار ها رو هم آموخته ای خواهی دانست واژگان تازه اموخته شده چگونه بکار میرن در سخن.
اگه انگیزت اینکه انگلیسی رو بسیار روان به گفتارت بکشی، واژه نامه های انگلیسی به فارسی رو از خودت دور کن که به ویژه فرایند اندیشه-تا-گفتارت رو کند میکنند.
گفتی رومان. در نگاه من پس از اموختن ساختارها که باید چشم خونده میشن، گوش رو باید با انگلیسی اشنا کرد و گوش کردن به اخبار و فیلم دیدن گزینه های بهتری هستن تا رومان خوندن.
سلام. بخاطر این نپرسیدم که شیوه م رو تغییر بدم. کنجکاو بودم بدونم چه روش های دیگه ای برای دیگران موثر بوده.
البته من با تمرین و یادگیری گرامر اصلا مخالف نیستم و اتفاقا یکی از مباحث اساسی زبانه. فقط بین خواندن و تمرین کردن تفاوت هایی وجود داره. من تو یکی از کامنت ها گفته بودم خوندن گرامر انگیزه رو از بین می بره، البته که منظورم اکثریت بود، نه همه. استثنائاتی هم وجود داره که واقعا گرامر رو دوست داشته باشن.
خوندن گرامر یعنی تحلیل کردن ساختارها و شما به صورت تئوری و مستقیم با خود گرامر سر و کار دارید.
تمرین کردن گرامر یعنی سر و کار داشتن با محتواهای انگلیسی که در عین حال سرگرم کننده ست و گرامر رو به صورت تجربی و ناخودآگاه به شما یاد میده چه میخواد شنیداری باشه و چه خوانداری. میگم تجربی چون مثلا شما در حین شنیدن یک پادکست، توجهی به ساختار جملات نمی کنید و تمام تمرکزتون روی محتوای اون پادکسته.
تو این روش با اینکه اصلا به ساختارها فکر نمی کنید اما همه شون وارد قسمت ناخودآگاه مغز میشن و به مدت بیشتری در ذهن میمونن. و این دقیقا همون شیوه ایه که نیتیو ها زبان مادریشون رو یاد می گیرن. در نتیجه اگر از یک نیتیو عادی، بخواید براتون ساختاری رو تحلیل کنه احتمال زیادی وجود داره که حتی اسمش رو هم ندونه.
برای من هیچ لیست لغاتی وجود نداره، هیچ کتاب یا دوره ی آموزش گرامری وجود نداره. اما با این روش دارم هر دو رو یاد می گیرم. همونطور که گفتم اگر از من past perfect progressive رو بپرسید، احتمالا نمیدونم منظورتون کدوم ساختاره اما بلدم همین ساختار رو بدون فکر کردن و به صورت ناخودآگاه در مکالمه به کار ببرم.
درمورد بند آخرتون هم اینو بگم که درسته، اطلاعات شنیداری به مقدار بیشتری در ذهن جا میفته، تا خوانداری. و منم معمولا همین کار رو میکنم.
تشکر بابت به اشتراک گذاشتن تجربه تون. این هم روشیه که برای شما موثر بوده و من اون رو رد نمیکنم و صرفا روش ها رو با هم مقایسه کردم.
۱. استمرار حتی با زمان کوتاه
۲. شخصی سازی
۳. یادگرفتن لغت در جمله
کاملا درسته. فقط میشه مورد دوم رو توضیح بدید.
معنی هرچیزی که به خودت و کارات مربوطه رو بدون. مثلا توی روز تو حموم میری، دسشویی میری، غذا میخوری ، و کارای دیگ. همه این کارا ی سری روتین هایی هستن که تکرار میشن. مثلا حموم رفتن یه سری کارایی داره مثل سر شستن، شستن بدن، دوش گرفتن و هم چنین کلیه لوازمی که توی حمومه. معنی اینا رو یاد بگیری ینی یکی از روتین هایی که هفته ای دو سه بار باهاش درگیری ، میره توی ذهنت. همینجوری شخصی سازی کن همه چیو. وسایل خونه، مراحل ارایش کردنت، درس خوندن، وسایل اتاق، و . . .
خیلی هم عالی. روش تاثیر گذاریه مخصوصا اگر علاوه بر این کار، آدم بتونه در پایان روز خلاصه ای از کارایی که اون روز انجام داده رو بنویسه. تشکر بابت نظرتون.
یکی از مواردی که به یادگیری لغات به شما کمک شایانی میکنه ، استفاده از نرم افزارهای لایتنر هستش یعنی مثل جعبه لاینتر عمل میکنه و کلمات رو از حافظه ی کوتاه مدت به بلند مدت ارتقا میده
برای تقویت اسپیکینک هم به نظر من بهترین کار استفاده از نرم افزارهایی مثل lingos هست که هر بار یکی رو به صورت شانسی برات پیدا میکنه که باهم انگلیسی یا هر زبان دیگه ای که میخواید تمرین کنید ، پیدا میکنه
البته لایتنر هم به تنهایی موثر نیست. زمانی به خوبی تاثیر میذاره که همون کلمات داخل جمله به کار بره و جملات مدام به گوشمون بخوره و تکرار بشه. ممنون از نظرتون.
البته خیلی از لایتنر ها کلمات رو درون جمله به کار میبرن. این یه مورد رو از قلم انداختم.
بسیار هم جالب و موثر به نظر میاد ...
روش خوبی هست. باید امتحانش کرد.
در ضمن ممنون میشم درصورتی که تونستین به سوالات من که با همین نام نوشته شده ، جواب بدین.
درود بر شما. فاطمه عزیز فراگیری زبان انگلیسی پروسه ای بسیار دشوار است که نیاز به زمان و علاقه فراوان دارد. بعد از گذشت حداقل 10 سال تازه متوجه میشی که انچه را آموختی بسیار ناچیز است و آنچه فرا گرفته ای صرفا فارسی را به انگلیسی کانورت کرده ای. نوع نگارش یک نیتیو آمریکایی با شخصی که داخل ایران است و انگلیسی را آموخته متفاوت است. به عبارت ساده کسی تا بحال ندیده ام که همانند یک امریکایی نگارش کند حتی اگر استاد دانشگاه در رشته زبان انگلیسی باشد. . . .
سلام آقای طالبیان. بله شما درست می فرمایید. درسته که مهارت کامل در به کارگیری زبان، یک هدف برای من و خیلی های دیگه ست اما من به شخصه عجله ی زیادی ندارم و دارم از این مسیر و پیشرفت هام نهایت لذت رو می برم. اینکه می بینم بعضی جاها تبلیغ میکنن که می تونید انگلیسی و یا زبان های دیگه رو در شش ماه یاد بگیرید واقعا اعصاب خرد کنه.
البته فکر میکنم کسی که چندین سال در آمریکا زندگی کرده باشه بتونه درست مثل یک نیتیو حرف بزنه و بنویسه حتی اگر در مواردی با مفاهیم پیچیده هم سر و کار داشته باشه.
فاطمه عزیز - دقیقاً متوجه منظورم شدید. شخص بایستی چندین سال در یک کشور انگلیسی زبان همانند، آمریکا، کانادا، استرالیا، انگلستان، . . . زندگی کنه، آنوقت درک کاملی از صحبت کردن و نگارش میتونه داشته باشه. من چندین سال قبل بالغ بر 4000 فالور امریکایی داشتم بر روی یکی از سوشیال میدای حرفه ای. . . . باهاشون انگار که داشتم زندگی میکردم خیلی احساس صمیمیت میکردم، چون بیشتر روی موضوعات سیاسی فوکوس میکردم و آنها بینش عمیق سیاسی داشتند، با واقعیاتی روبرو میشدم که میدونستم ابراز آن در یک جامعه بسته امکان پذیر نیست.
این مدل ارتباط و تبادل اطلاعات خیلی زیاد میتونه باعث پیشرفت بشه، چه در زمینه یادگیری زبان و چه موضوعاتی که درموردش صحبت میشه. به اصطلاح یک تیر با دو نشون. و جالب اینه که خود آدم به وضوح میتونه متوجه بشه که خیلی سریع داره همه چیز رو یاد می گیره و اون رو به کار می بره.
پاسخ شما
اوّلاً فقط یک یا چند روش مرسوم و سنّتی به خصوص روش هایی که اکثراً ازشون اگاهیم مثل رفتن به کلاس زبان یا اموزشگاه یا اصلاً داشتن معلم خصوصی برای همه ی افراد یا صد در صد افراد کاربرد و بازده مفیدی نداره، چون همه ی ما افراد متفاوتی هستیم. و ثانیاً روش های یاد گیری زبان انگلیسی یا هر چیزی که مد نظرتونه را یاد بگیرین را نمیشه فقط با فقط راه و روش هایی که خودمون بلدیم با بازده و کیفیت بالاتر برای خودمون خود اموزی کنیم. مثلاً بعضی ها وقتی با نرم افزار ها یا لیسنینگ های لوح های فشرده بیشتر کیف می کنن.