در بیت «داد حق اهل سبا را بس فراغ»، نقش دستوری «را» و «بس فراغ» چیست؟

را،رای متممی هست یعنی خداوند "به" اهل سبا فراغ بسیاری داد

چون را به معنی به هست پس رای متممی هست

خداوند (فاعل,نهاد)به اهل سبا(متمم)چه چیزی داد؟فراغ داد 

پس فراغ مفعول هست و بس قیده

در این بیت:

• “را”: نقش دستوری “را” در اینجا نشانه مفعول است. “اهل سبا” مفعول جمله است و “را” نشان‌دهنده این نقش است.
• “بس فراغ”: این عبارت به معنای بسیار آسایش یا آسایش فراوان است. در اینجا، “بس” به معنای “بسیار” و “فراغ” به معنای “آسایش” است. این عبارت به عنوان متمم برای “داد” عمل می‌کند و میزان آسایشی که خداوند به اهل سبا داده است را توصیف می‌کند.

بنابراین، جمله به این معناست که خداوند به اهل سبا آسایش فراوانی داده است.