همه‌ی پاسخ‌ها

درود در اسپهان  نیز  هریک از دامادهای یک خانواده همدیگر را همریش می‌نامند به‌ویژه در گذشته و امروز کمتر،  اکنون  واژه‌ی باجناق هم  در زبان مردم شنیده می‌شود که درواقع تقلیدی کورکورانه از برنامه‌های رسانه‌ای ساخته‌شده در تهران است. واژه‌هایی مانند همریش و همداماد اصیلتر و پارسی‌ترند و نباید با واژه‌ای ناخودی جایگزین شده و فراموش گردند. 

سفری هزار مایلی با یک قدم آغاز می‌شود. اهمیت شروع کردن و آغاز مسیر رو بیان میکنه و میگه که بزرگترین کارها هم با یک قدم ساده شروع شدن. ضرب‌المثل معادلش در فارسی رو نمیدونم

اگر تو را مجالی بود و مرا حالی… از نظر فارسی کاملاً طبیعیه. توی نثر و شعر کلاسیک حذف فعل خیلی رایجه، مخصوصاً وقتی دو بخش جمله هم‌ساخت باشن. این حذف، حالت تعلیق و لطافت میده، نه ابهام. نمونه‌هاش هم زیاده؛ مثل سعدی: اگر دلی داری و درد عاشقی … که فعل رو نمیاره چون از سیاق جمله معلومه.

در این بیت، ضمیر این دقیقاً به خداوند جان و خرد برمی‌گردد. یعنی شاعر می‌گوید: به نام خداوندی که جان و خرد از اوست و از این (خداوند) بالاتر، اندیشهٔ انسان نمی‌تواند عبور کند. این برداشت هم در شرح‌های معتبر شاهنامه مثل تصحیح دکتر خالقی‌مطلق و هم در فرهنگ اساطیر و ادبیات ایران تأیید شده؛ آن‌ها هم این را اشاره به ذات خداوند دانسته‌اند، نه چیز دیگر.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ای مؤمنان! چرا چیزی را می گویید که خود عمل نمی کنید؟ از مؤمنان بعیده!  پس؛  اونکه فقط شعار میده وعمل نمیکند....؟! 

فعلا ً اشعار مولانا با آفریدگار دلداری میکرد!  تجارت وقمار وعشق بازی را فقط با الله اللطیف الرحمان الرحیم مُجاز میداند.  حالا بعضیها به مقصود دیگری میپردازند؛  اشکالی ندارد،  فقط به صاحب شعر مُنتسَب نکنند! 

سلام فعلاً دوتاش درسته.  این از ظرافت وطرافت ولطافت بعض شعراء که از قرآن معجزه إلهام گرفتند.  ذالك الکتاب لاریب فیه. 

درود در فارسی، «فندک» به دستگاه کوچک تولید آتش (چکش‌دار یا گازی) گفته می‌شود. عربی: «قدّاحة» برای فندک     - ترکی: «چاکماق (çakmak)»     - انگلیسی: «lighter»  

درود واژهٔ ، تبعاط به معنی ، پریشان‌حالی،  بی‌قراری،  «آشفته‌حالی، یا دلتنگی و بی‌تابی،  است. گاهی نیز به معنای عجول بودن  یا بی‌صبری به کار می‌رود.