قش دستوري واژههاي بولد شده در بیت زیر، به ترتیب کدام است؟

این بیت زیبا از مولانا، در حقیقت از آن دسته ابیات عمیق و نمادین است که در آن، مفاهیم مختلف به صورت استعاری بیان شده‌اند. در اینجا، مولانا از سرو به عنوان نمادی از کمال، زیبایی، استقامت و بلندی استفاده کرده است، و این استعاره‌ها از زیبایی‌های طبیعی به مفاهیم معنوی و روحانی منتقل می‌شود.

تجزیه و تحلیل:

نقش سرو اول (آواز قیامت):

آواز قیامت اشاره به صدای درونی یا الهی دارد که در لحظاتِ انقلاب درونی و بیداری روحی، انسان می‌شنود. قیامت در اینجا نماد دگرگونی و بیداری روحانی است.

سرو اول، یعنی در ابتدا، سرو که نماد کمال و زیبایی معنوی است، می‌آید و در گوش دلِ انسان آوای قیامت می‌زند؛ یعنی آن لحظه‌ای که حقیقت به گوش دل می‌رسد و فرد از خواب غفلت بیدار می‌شود.

آواز سرو دوم (رعنا):

سرو دوم در اینجا شاید نمادی از خود انسان باشد، که پس از شنیدن آواز قیامت، به زیبایی درونی و روحانی خودش پی می‌برد.

رعنا به معنای زیبایی و لطافت است. در اینجا، رعنا به صورت قامت رعنا آمده است و به صورت استعاری به شخصیتی بلندمرتبه اشاره دارد که از همان سرو، یعنی زیبایی روحی و معنوی، نشأت گرفته است.

بنابراین:

سرو اول (آواز قیامت) در اینجا صدای بیداری و ندای حقیقت است که از سوی خدا یا از درون انسان شنیده می‌شود. این صدا در قلب انسان پیچیده و او را به تغییر و تحول فرا می‌خواند.

سرو دوم (رعنا) نمادی از ظهور زیبایی و کمال در وجود انسان است که بعد از بیداری روحی به حقیقت می‌رسد. این سرو معنوی، زیبایی و کمال خود را در رعنا (نماد زیبایی و کمال انسانی) نشان می‌دهد.

---

اگر بخواهم ساده‌تر بگویم:

در این بیت، آواز قیامت نماد صدای بیداری و حقیقت است که در دل انسان طنین می‌اندازد، و پس از آن، انسان در قامت رعنا زیبایی و کمال معنوی‌اش را نشان می‌دهد.

---

این شعر به طور کلی در تلاش است تا نشان دهد که بیداری روحی و رشد معنوی انسان به مرور باعث می‌شود که او به کمال حقیقی دست یابد، مثل سروهای بلند و زیبا که در آسمان چمن می‌درخشند.

در اینجا قامت به معنی قد و قامت یا شکل بدن است، ولی در شعر مولانا، این واژه معمولاً به صورت استعاری استفاده می‌شود و به معنای شکل و شمایل درونی انسان یا استحکام و بلندی معنوی اشاره دارد.

در این بیت، وقتی مولانا می‌گوید:
"سهی سرو من آن قامت رعنا بنمود"
به این معناست که پس از بیداری و آوای قیامت که در دل انسان طنین‌انداز می‌شود، انسان به جمال و کمال درونی خود پی می‌برد و شکل و قامت معنوی خود را می‌بیند.

قامت رعنا اشاره به زیبایی و جلال معنوی انسان دارد، که پس از رشد و تکامل روحانی به ظهور می‌آید. این عبارت، به نوعی نمایانگر بلندای روحانی و استقامت معنوی است که انسان پس از بیداری به آن دست می‌یابد.

پس قامت رعنا در این شعر، به معنای بلندی و زیبایی روحانی است که در نتیجهٔ بیداری و نزدیکی به حقیقت حاصل می‌شود.