شاعر در اینجا چه چیزی رو میشماره و اعداد رو برای چی بکار میبره ؟

درود

مولانا می‌گوید:

آن خمار و مِی‌زدگی و سردردی که در  سَرهاست نه با پنج بار(نماز)  آرام می‌گیرد و نه (حتا) با پانصدهزار بار.

مولای رومی بازنمایی و روشنگری بیشتری می‌نماید:

دلدار و دلبر همیشه خواهان بودن کنار یکدیگرند نه اینکه با چند بار دیدن یکدگر خرسند گردند عشق و مهر میان آنها با همیشه کنار هم بودن آرام می‌گیرد، جدایی را دمی برنمی‌تابند.

مهر عاشق خداوند به خدا، نمی‌گذارد که یک دم، عاشق از یاد دلبرش آزاد گردد باید در او گداخته گردد تا آرام شود.

دلدار و دلبر نماینده‌ی عشق‌اند و  هرآینه یک هستی و وجودند، در ظاهر دو هستی   جدا دارند لیک  یک هستی 

بیشتر نیستند،

آیا ممکن است که کسی گاهی به خودش سر بزند؟!

آیا  ‌شدنی‌ست که گه‌گاهی یار و همدم خودش باشد؟!

یکتایی و وحدت دلدار و دلبر چیزی نیست که خِرَد ِ خُرد آن را دریابد!