معنی snub در جمله ی زیر

از رمان I never forget you  اثر نیکلاس اسپارکس:

Here I was, walking my dog, and who should I see but her.

I couldn't believe it. I stopped in my tracks and stared. She was just as beautiful as I remembered. She was wearing a long, flowing skirt and a white blouse. Her hair was pulled back in a ponytail.

I wanted to run to her, but I didn't know what to say. I was so nervous. So I snubbed him up close (l have one of those retractable leashes, and it's good for that kind of thing) and went after  her 

 اینجا بودم، داشتم سگم را می‌بردم قدم بزنم،  و چه کسی را دیدم جز او.

[سگمو برده بودم بگردونم، چه  کس دیگه‌ای می‌تونس باشه، خود خودش بود!]

نمی‌توانستم باور کنم. در جا ایستادم و خیره شدم. او به همان زیبایی که به یاد می‌آوردم بود. او یک دامن بلند و روان و یک بلوز سفید پوشیده بود. موهایش را در یک دم اسبی بسته بود.

می‌خواستم به سمت او بدوم، اما نمی‌دانستم چه بگویم. خیلی عصبی بودم. پس افسارش را از نزدیک کوتاه کردم (من یکی از آن قلاده‌های جمع‌شونده دارم و برای این کار خوب است) و به دنبالش رفتم.

در این پاراگراف، راوی داستان، لیو، در حال توصیف لحظه‌ای است که جین، عشق سابق او، را در خیابان می‌بیند. لیو از دیدن جین هیجان‌زده می‌شود، اما در عین حال عصبی است. او نمی‌داند چه باید بگوید یا چه کاری انجام دهد. بنابراین، از قلاده‌ی جمع‌شونده‌ای که برای سگش دارد استفاده می‌کند تا سگش را نزدیک خود نگه دارد و بتواند با جین صحبت کند.

snub کم محلی کردن

بنابر این به سگ نزدیک تر شدم و غلاده را حسابی کشیدم (محکم کردم) - غلاده مدل اتوماتیک و جمع شونده بود و کاملا مناسب این کار بود-و سپس به سراغش رفتم …