کسی میتونه راهکاری برای اینکه رو درس و هدفمون متمرکز شیم و وقتمون رو با چیزهای بیهوده مثل وب گردی و... تلف نکنیم پیشنهاد بده؟

ببین تنها راهی که می‌شه ذهنت رو رو یه چیزی متمرکز کنی و حواس‌پرتی نداشته باشی اینه که عامل حواس‌پرتی رو از محیطت خارج کنی. البته الان که دیگه درس خوندن هم  با گوشی و کامپیوتر و اینترنت درهم‌تنیده شده و یه‌جورایی دیگه نسل جدید نمی‌تونن بدون گوشی و اینترنت درس بخونن، این کار مشکل‌تر می‌شه. ولی خب بازم توضیح می‌دم.

اول اینو می‌گم بعد مثال می‌زنم که چرا حذف کردن کامل اون چیز از محیطت خیلی راحت‌تر از زور زدن برای فکر نکردن به اون چیز و سمتش نرفتنه. مثلاً من الان بت بگم به زرافه فکر نکن. چیکار می‌کنی؟ دقیقاً یه زرافه رو تو ذهنت مجسم کردی با اینکه گفتم بهش اصلاً فکر نکن. مشکل همینجاس.

ببین مثلاً تو می‌خوای رژیم بگیری و کلاً قید شکر و قند رو بزنی و هیچ چیز شیرین‌ـی نخوری. اگه تنها زندگی کنی که خب راحتی، کلاً نمی‌خری و سفارش نمی‌دی و خرید هم می‌ری بیرون فقط چیزای مورد نیازت رو می‌خری و پول خرج چیزی که قند داره نمی‌کنی. حالا اگه با خونواده‌ت زندگی کنی و بابات هر هفته بره بستنی و کیک و بیسکوییت بخره و بیاد بذاره توی کابینت و فریزر چی می‌شه؟ تو هرموقه می‌ری آب بخوری یا غذا برداری چشمت بهش میفته و هی بهش فکر می‌کنی و می‌گی بخورم یا نه. اینجا دیگه کنترل اینکه قند بیاد تو آشپزخونه‌ت دست خودت نیست متأسفانه. در حالی که اگه تنها بودی اصلاً در وهله اول بستنی نخریده بودی  که وقتی رفتی در فریزر و یخچال و کابینت رو باز کردی ببینی و بهش فکر کنی.

اینجاست که حذف کامل اون، این رو از ذهنت هم حذف می‌کنه و بهش فکر نمی‌کنی و ذهنت متمرکزتر می‌شه. شاید فک کنی مثلاً خیلی کار قدر و خفنی می‌کنی که بستنی هست ولی اراده‌ت قویه و نمی‌خوریش. ولی آخرش بعد یه مدت ممکنه بگی به درک و می‌ری سراغش و می‌خوری. حتی اگه نخوریش هم بازم این فکر کردن بهش و اینکه بخورم یا نخورم باعث آشفتگی ذهنی‌ـت می‌شه و جای فکرای بهتر رو می‌گیره و بیشتر انرژیت و فکر کردنت سر سروکله زدن با قضیه هدر می‌ره.

حالا این مثال رو زدم که بگم شاید مثلاً حس خوبی داشته باشه که به خودت و بقیه ثابت کنی اراده قوی‌ای داری و وسوسه نمی‌شی بری این شیرینی رو بخوری (بری سوشال‌مدیا چرخ بزنی). ولی آیا ارزش اینهمه فکر کردن و زورورزی مغزی و پر کردن فضای ذهنت و سروکله زدن با اراده‌ت و اینکه بخوری یا نخوری رو داره؟ یا بهتر اینه که کلاً اون چیزی که وسوسه‌کننده‌ست رو حذف کنی از محیط زندگیت (حالا تو این مورد تو موقتی) بهتره؟

خلاصه که من خودم دقیقاً مثل خودت بودم و هستم و هیچوقت اصلاً درس برام جذاب نبوده و مخصوصاً اگه پشت کامپیوتر بودم همش می‌رفتم اینترنت‌گردی به‌جای درس خوندن و خوب می‌دونم چقدر سخته. کلاً وقتی اینترنت وصله واقعاً انگار نمی‌شه که نری سمتش.

ولی اگه امکانش هست که درس رو می‌تونی بدون گوشی و کامپیوتر و اینترنت بخونی، مثلاً از روی دفتر مشقت یا کتابت، بهت پیشنهاد می‌دم اون چندساعتی که قراره اختصاص بدی به درس خوندن رو کلاً گوشی رو بده به یکی از اعضای خونواده و بگو من تا فلان ساعت می‌خوام درس بخونم و اینو تا اون‌ موقع بهم اصلاً نده.

اگه قراره از روی اسکرین‌شات درس بخونی که خب سخت‌تر می‌شه اگه پرینتر نداشته باشی.

ولی اگه قابلیت دانلود داره به‌جای آنلاین، دانلودش کن و بعدش اینترنتت رو قطع کن. سیم lan رو از کامپیوترت کلاً بکش بیرون، یا مودم رو خاموش کن، یا گوشی رو بذار روی هواپیما و غیره و غیره.

من خودم بعضی وقت‌ها حتی فیلم و سریال هم می‌خوام ببینم بازم می‌بینم ناخودآگاه هی وسطش نگه می‌دارم برم اینترنت بچرخم و یا یه چیزی رو سرچ کنم. برای همین بیشتر مواقع اصلاً سیم اینترنت رو درمیارم که کامپیوترم اینترنت نداشته باشه و بدون حواس‌پرتی ببینمش. در این حد یعنی!

پس در کل حذف کردن خیلی بهتر از کلنجار رفتن با خودت سر استفاده‌شه. سعی کن یه‌جوری اون چیزی که حواستو پرت می‌کنه رو از خودت دور کنی جوری که نتونی خیلی راحت بهش دسترسی داشته باشی. سعی کن عکسارو پرینت کنی که به‌جای توی گوشی نگاه کردن از روی کاغذ بخونی. سعی کن گوشیت رو خاموش کنی بذاری یه‌جایی بیرون از اتاقت که دم دستت نباشه راحت بتونی برش داری و دوباره بری اینترنت. سعی کن چیزایی که لازمه رو تا می‌شه دانلود کنی و آفلاین همه رو ببینی که حتی اگه وسط درس خوندنت روی کامپیوتر یهو دیدی داری اینستارو باز می‌کنی خود مرورگر بهت بگه اینترنتت وصل نیست برگرد سر درست.