در این بیت، منظور از ((چوگان زدن)) رعد چیست؟

این شعر اشاره به آدمیزاد دارد . حضرت می فرماید که این زمین و نعمات زمین ، برای ادامه حیات آدمی است . 

در رعد و برق ، اول از برخورد دو ابر ، یک جرقه تولید می شود و سپس بخاطر گرمای جرقه ، صدای رعد تولید می شود . 

اگر باد و برف است و باران و میغ

وگر رعد چوگان زند برق تیغ

همه کارداران فرمانبر‌ند

که تخم تو در خاک می‌پرورند

چون رعد، بعد از برق تولید میشه  پس رعد نمیتونه به برق ضربه بزنه . 

احتمال زیاد ، باید جای چوگان ، کلمه   'چونان '   را بزاریم . 

چونان یعنی چنان که . 

تیغ اینجا بمعنی تابان یا قدرتمند هست . 

و اگر  رعد را آنچنان که برق قدرتمند می زند/ تولید می کند 

اگر آنچنان که برق قوی ، رعد می زند .

بالای ۹۰٪ ، می بایست این تفسیر درست باشه . 

می فرماید : اگر باد و برف و باران و ابر تشکیل میشه ، و اگر برق قدرتمند/ درخشان ، آنچنان(صدای ) رعدی تولید می کنه

همه اینها تحت فرمان خدا هستن 

تا ان تخمی را که در زمین کاشتی ، بتونی پرورش بدی

ابر و باد و مه و خورشید در کارند 

تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری   

ابر به چی چوگان زند ؟ به تیغ ؟ به برق ؟ البته به میغ چوگان زند صدای برق خواهد آمد ، ضربه چوگان به توپ صدایی اینچنین ندارد ، البته ابر و میغ مترادف هستند ، ولی منظور جنباننده ست نه جنبنده ، باد شمشیر زن است و شمشیرش براق

درود آرایه تشخیص است هم   

رعد و هم برق به انسانی مانند شده که چوگان   و تیغ میزند  و  تشبیهی که اشاره  کردید درست نیست