معنی بیت آخر این شعر چیست؟
معنی آخرین بیت از این ابیات چیست؟
«الا ای که بر خاکِ ما بگذری
به خاکِ عزیزان که یاد آوری
که گر خاک شد سعدی، او را چه غم؟
که در زندگی خاک بوده‌ست هم
به بیچارگی تن فرا خاک داد
وگر گِردِ عالم برآمد چو باد
بسی برنیاید که خاکش خورَد
دگر باره بادش به عالم بَرَد
مگر تا گلستانِ معنی شکفت
بر او هیچ بلبل چنین خوش نگفت
عجب گر بمیرد چنین بلبلی
که بر استخوانش نروید گلی»
چرا نروییدن گل از استخوان بلبل عجیب است؟ آیا منظور تمام شدن ارتباط بلبل با عالم زندگان یا همان گلستان است؟ متشکرم.
٣ پاسخ
بلبل استعاره از خودِ سعدی هست. میگه خیلی عجیب خواهد بود که پس از مرگِ بلبلی به این خوش بیانی و شیرین سخنی، از خاکِ تنش گلی رشد نکنه.
اگر همچنین بلبلی بمیرد و خاک شود عجیب است که از این استخوان های باقیمانده از جسد دوباره گل نروید ؟
چه این استخوان از آن یک بلبل شیرین سخن است وگرنه این استخوان با استخوان یک جغد فرقی نخواهد داشت و این ممکن نیست
یه جور فلسفۀ خیامی و تناسخ توی این شعر نهفته شده . در نهایت زیبایی :
از یکم قبل تر معنی میکنم :
کسی که (مثل سعدی) اینهمه سفر میکرده ؛ وقتی مُرد و جسمش به خاک تبدیل شد ، این خاک رو دوباره باد میبره به سرتاسر عالم و ممکنه روزی تبدیلش کنه به گلستان . و توی این گلستان یه بلبلی پیدا میشه و از عشق اون گلِ بوجود آمده ، نغمه خوانی ها میکنه . و اون بلبل هم بهنگام مرگش تبدیل به خاک و سپس از اون خاک گل بوجود میاد .بعبارت دیگه میشه گفت : آیا کسی هست که از زیبایی شعر سعدی همچو بلبل تعریف و تمجید کنه ؟ در سده‌های بعد و در سالهایی که سعدی دیگه در این جهان نیست .
پاسخ شما
