این ابیات از مثنوی مولانا را معنی کنید و مفهوم آنرا بیان نمایید

با سلام

نور نافد از این دو روزنه پیه، یعنی چشمها،  می‌گذرد و امواجش تا  آسمان می‌رسد.

از این پاره گوشت که زبان به وجود آمده، سیلاب حکمت و معرفت جاری می‌شود،

به سوی سوراخی که گوش است و از گوش به جان و روح می‌رسد و در باغ جان، هوش و فهم، به بار می‌نشیند.

یعنی کار چشم و گوش و زبان فقط یک کار  جسمانی نیست بلکه دیدن و شنیدن و سخن گفتن، فراتر از این حواس هستند و جان را تغذیه و اندیشه را رشید می‌کنند.