بسم الله ای روح البقا بسم الله ای شیرین لقا

فکر میکنم معادلِ همون "نومِ خدا" ی افغان هاست که وقتی می‌خوان بگن" واای چقدر فلان چیز خوبه" بکارش می‌برن. 

در این شعر، شاعر با استفاده از عبارت “بسم الله” برای خطاب قرار دادن معشوق، قصد دارد به چند نکته اشاره کند:

1. تقدس و احترام: استفاده از “بسم الله” که معمولاً در آغاز کارهای مهم و مقدس به کار می‌رود، نشان‌دهنده احترام و تقدس معشوق است. شاعر با این کار، معشوق را به مرتبه‌ای بالا و مقدس می‌برد.
2. آغاز و شروع: “بسم الله” به معنای “به نام خدا” است و معمولاً در آغاز کارها استفاده می‌شود. شاعر با این عبارت، نشان می‌دهد که معشوق نقطه آغاز و شروع همه چیز است و همه چیز با او معنا پیدا می‌کند.

3. تأکید بر اهمیت معشوق: تکرار عبارت “بسم الله” در هر مصرع، تأکیدی بر اهمیت و جایگاه ویژه معشوق در زندگی شاعر است. این تکرار نشان‌دهنده این است که معشوق در همه جنبه‌های زندگی شاعر حضور دارد و همه چیز به او وابسته است.

این نوع استفاده از زبان و عبارات مذهبی در شعر فارسی، به ویژه در شعرهای عاشقانه، بسیار رایج است و به شاعر کمک می‌کند تا احساسات عمیق و پیچیده خود را به شکلی زیبا و تأثیرگذار بیان کند.