ترجمه تخصصی متون علمی
the principal goal of Total Knee Replacement (TKR) in the treat-
ment of knee osteoarthritis (OA) is to improve quality of life through
the restoration of joint function, and reduction of pain. In recent years,
there has been a dramatic rise in the utilisation of TKR to treat younger
patients [1], and those with higher functional expectations [2,3].
Changes in physical function following surgery have most commonly
been monitored using patient-reported outcome measures (PROMs).
Recent evidence suggests PROMs fail to capture changes in perfor-
mance-based measures following TKR surgery [4–7]. It has also been
suggested that patients with severe OA have difficulty discriminating
between functional limitation and pain when self-assessing their ability
to perform activities of daily living [4].
Gait analysis provides an objective approach for assessing the ap-
parent disparity between performance-based and perceived functional
changes pre to post TKR surgery. Numerous studies have reported
functional deficits in biomechanical parameters in TKR cohorts when
compared to healthy subjects [8]. Few studies, however, have discussed
whether patients with the greatest perceived recovery also have the
best biomechanical outcomes and vice versa.
Biomechanical gait analysis yields a wealth of information re-
garding joint kinematics and kinetics, but the interpretation of findings
is complicated by interdependencies of the biomechanical variables [9].
١ پاسخ
هدف اصلی تعویض کامل زانو (TKR) در درمان آرتروز زانو (OA)، بهبود کیفیت زندگی با بازیابی عملکرد مفصل و کاهش درد است. در سالهای اخیر، استفاده از TKR برای درمان بیماران جوانتر و کسانی که انتظارات عملکردی بالاتری دارند، به طور چشمگیری افزایش یافته است. تغییرات در عملکرد فیزیکی پس از جراحی، معمولاً با استفاده از معیارهای گزارش شده توسط بیماران (PROMs) بررسی شده است. شواهد اخیر نشان میدهد که PROMs قادر به ثبت تغییرات در معیارهای مبتنی بر عملکرد پس از جراحی TKR نیستند. همچنین، گفته شده است که بیماران مبتلا به آرتروز شدید، در تمایز بین محدودیت عملکرد و درد هنگام ارزیابی توانایی خود در انجام فعالیتهای روزانه مشکل دارند. تحلیل راه رفتن، رویکردی عینی برای ارزیابی اختلاف بین تغییرات عملکردی مبتنی بر عملکرد و درک شده قبل و بعد از جراحی TKR فراهم میکند. مطالعات زیادی نواقص عملکردی در پارامترهای بیومکانیکی در گروههای TKR را در مقایسه با افراد سالم گزارش کردهاند. با این حال، تعداد کمی از مطالعات به بررسی این موضوع پرداختهاند که آیا بیمارانی که بیشترین بهبودی را احساس میکنند، بهترین نتایج بیومکانیکی را نیز دارند یا خیر. تحلیل بیومکانیکی راه رفتن اطلاعات ارزشمندی درباره کینماتیک و کینتیک مفصل فراهم میکند، اما تفسیر نتایج به دلیل وابستگیهای بین متغیرهای بیومکانیکی پیچیده است.