این بیت از مثنوی را معنی کرده و مفهوم آنرا بیان نمایید

این بیت از مولوی در مثنوی معنوی به این معناست که اگر هر فرد بی‌ارزشی (خس) می‌توانست درد و رنج‌های درونی (خار در دل) دیگران را ببیند و درک کند، دیگر غم و اندوهی بر کسی تحمیل نمی‌شد. 

به عبارت دیگر، مولوی می‌گوید که درک و همدردی با دردهای درونی دیگران نیازمند بصیرت و فهم عمیق است که هر کسی از آن برخوردار نیست.