چند درصد فارسی بلدی؟

با  احترام به فرمایش و دیدگاه شما

 بستگی دارد که از دیدگاه زبانشناسانه به قضیه نگاه کنیم یا فلسفی

بله زبان یعنی ریزه کاری فرهنگی  یعنی شما بدونید که مردم فلان گوشه کشور به فلان کلمه چه می گویند.فلان مراسم را دارند یاخیر و اگر بله به چه ترتیبی انجام می دهند.چه غذایی می خورند و چگونه تهیه می کنند. چه اشتراکات و چه مفترقاتی دارند . ولی با محک شما تقریبا هیچکس هیچ زبانی نمی داند. چند نفر را در دنیا سراغ دارید که این اطلاعات و هزاران هزاران  ریز فرهنگ دیگر را در باره زبان و قومیت و کشور و حتا محله خود بدانند؟ 

از همه اینها گذشته در باغ علم آموزی همیشه باز است و باید رفت و آموخت .دستور عقل و دین و فرهنگ هم همین است. در بسیاری از کشورها فرهنگی هست که شما به فلان کشور که دوست دارید می روید.پولی را به خانواده ای می دهید و در منزل ایشان ساکن می گردید. همغذایشان می شوید. همکلامشان  می شویدو و همراه آنان در هر فعالیت روزمره از جشن و عزا و مهمانی گرفته  تا سینما و ... ولی باز هم شما فرهنگ آن خانواده و تا حدودی فرهنگ آن محله و درصدکمتری فرهنگ  آن شهر ، استان و کشور .

پس باید رفت  و آموخت و سخت نگرفت!