نوع زبان فارسی استفاده شده در شاعرانی مثل فردوسی مولانا حافظ سعدی

درود؛ لازم به ذکر است که زبان این شعرای بزرگ همگی فارسی دری(مربوط به دربار) است البته در سبکهای مختلف چون خراسانی و عراقی. از سوی دیگر زبان فارسی اگرچه نام آن فارسی یا پارسی است اما متعلق به قوم خاصی نیست بلکه متعلق به همه ایرانیان و فارسی زبانان است. در ایران باستان زبان پهلوی به تدریج به زبان فارسی باستان و سپس به فارسی میانه و پس از آن به فارسی دری تبدیل می‌شود. زبان فارسی برای مدت‌های طولانی زبان غالب و مسلط در خاورمیانه امروز و شبه قاره هند بوده است و شاعران پارسی گوی بسیاری از شبه قاره ظهور کرده‌اند مانند: امیر خسرو دهلوی، بیدل دهلوی و اقبال لاهوری. سلجوقیان و غزنویان با آنکه خود ترک زبان بوده‌اند ولی کلیه مکاتبات درباری و اداریشان به زبان فارسی بوده است؛ و حتی سلطان محمود غزنوی به این مسئله افتخار می‌کند. همینطور صفویان که خاستگاهشان اردبیل و زبان مادریشان آذری بوده است ولی کلیه مکاتبات و حتی نامه‌ها و پیامهایی که به سلاطین عثمانی می‌فرستاده‌اند به زبان فارسی بوده است. تندرست باشید.

ما فارسی غیردری نداریم، پارسی دری گویشی بوده از پارسیگ  که پیش از اسلام در نواحی جنوب غربی ایران (پارس و هرمزگان و...) رواج داشته و پس از اسلام کم‌کم جای پارسیگ را بعنوان زبان رسمی و ملی گرفته، دری نیز پسوندی‌ست به معنای اهلِ در بودن، درباری بودن؛ چون دربار ساسانی در جنوب غربی ایران بوده و پارسی دری از آن‌جا برخاسته، این زبان را پارسی دری (درباری) می‌نامند.