وجه تسمیۀ آب حیوان در اشعار چیست؟

آب حیوان در اشعار فارسی به آب زندگانی جاوید یا آب جاودانگی اشاره دارد. این نام ریشه در اساطیر و افسانه‌های مختلف دارد و به معانی گوناگونی تعبیر شده است.

• اساطیر ایرانی: در شاهنامه فردوسی، سیمرغ به رستم آب حیوان می‌دهد تا زال را از پیری و ناتوانی نجات دهد.
• اساطیر یونانی: در اساطیر یونانی، جیسون به دنبال پشم زرین می‌رود و در این راه از چشمه حیات می‌نوشد و جاودانه می‌شود.
• قرآن: در قرآن کریم، از حوض کوثر به عنوان آب حیوان یاد شده است که به مؤمنان در آخرت عطا می‌شود.

• جاودانگی: آب حیوان نمادی از جاودانگی و رهایی از مرگ است.
• حیات معنوی: در برخی تفاسیر، آب حیوان به حیات معنوی و ارتباط با خداوند تعبیر شده است.
• دانش و معرفت: در برخی اشعار، آب حیوان نمادی از دانش و معرفت است که انسان را به سعادت و رستگاری می‌رساند.

آب حیوان جمع کلمه حیوة (به معنی زندگی) در زبان عربی نیست. حیوة یک اسم مؤنث است و جمع آن حیوات می‌شود.

در نهایت، وجه تسمیه آب حیوان در اشعار به ریشه‌های اساطیری و معانی مختلف آن برمی‌گردد. این نام نمادی از جاودانگی، حیات معنوی، دانش و معرفت است.

حیوان مترادف حیات هم میتونه باشه