درخت پر از میوه های مختلف

مثلی داریم که می‌گوید: «درخت هرچه پربارتر، سر خم‌تر» و اشاره دارد به تواضع و فروتنی فردی که داناست. استعاره برای درختی با میوه‌های مختلف را می‌توان «عارفی سوخته دل» در نظر گرفت. عارف دست‌کم در شکل کلاسیک خود فردی است که از علوم مختلف زیاد می‌داند و درصدد حقیقت است و هرچه پیش می‌رود بیشتر می‌بخشد تا زودتر به وادی حقیقت وصال کند.