شاعر چه نوع زندگی را توصیف می‌کند؟
در بیت
"ماییم و می و مُطْرِب و این کنجِ خراب / جان و دل و جام و جامه پُر دُردِ شراب"
بنظر شما شاعر چه نوع زندگی را توصیف می‌کند؟
٢ پاسخ
ماییم و می و مُطْرِب و این کنجِ خراب
جان و دل و جام و جامه پُر دُردِ شراب
فارغ ز امیدِ رحمت و بیمِ عذاب
آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب
شاعر در این خراب آباد(دنیا)، به ظواهر و زرق و برق دلبستگی ندارد و با اسبابی که حال معنوی‌اش را خوش می‌کند، از زندگی روزمره جدا شده و ظاهر و باطن خود را آمیخته با شراب مدهوش کننده و رهایی بخشی کرده که به واسطه آن، نه طمع عافیت دنیوی و بهشت اخروی دارد و نه بیم جهنّم
و آزاد است از مادّیات و مظاهر و تعلّقات آن
[غلام همّت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلّق پذیرد آزاد است «حافظ»]
شاعر وقتی خود را فارغ از امید رحمت و بیم عذاب می‌بیند کلام مولا علی در مورد عبادت ذهن می‌آید: عبادت تجّار( به طمع بهشت)، عبادت بردگان (از خوف جهنّم) و عبادت آزادگان (از روی شکر نعمت و قرب الهی).
این بیت تصویری از یک زندگی پر از بی‌قیدی، لذت‌های زودگذر، و دوری از دغدغه‌های روزمره را ترسیم می‌کند.
شرح بیت:شاعر در این بیت به همراه یاران خود در گوشه‌ای دور از جامعه، به نوشیدن شراب و گوش دادن به موسیقی مشغول است.
نمادها:- می: نمادی از لذت و شادی.
- مطرب: نمادی از موسیقی و خوش‌گذرانی.
- کنج خراب: مکانی دور از جامعه و دغدغه‌های آن.
- جان و دل و جام و جامه: همه چیز تحت تأثیر شراب و لذت قرار گرفته است.
- پُردُرد شراب: هم نشانه‌ای از مستی و هم نشانه‌ای از اندوه پنهان.
شاعر زندگی‌ای سرشار از لذت‌های زودگذر و دوری از دغدغه‌ها را توصیف می‌کند که با لذت‌های مادی و معنوی، هرچند به‌طور زودگذر و حتی همراه با اندوه پنهان، همراه است.
این نوع زندگی شاید در نگاه اول خوشایند باشد، اما با اندیشه‌ای عمیق‌تر، نشانه‌ای از فرار از واقعیت‌ها و تلخی‌های زندگی نیز دارد.
پاسخ شما
