بی‌کسب و بی‌کوشش همه چون دیگ در جوشش همه

دل انسان‌ها به «سپر» تشبیه شده است. در اینجا، سپر به معنای محافظت و پناه است. این تشبیه نشان‌دهنده این است که دل انسان‌ها، در مواجهه با حکم یا فرمان الهی یا تقدیر، همچون یک سپر عمل می‌کند. سپر وظیفه دارد از فرد در برابر آسیب‌ها و ضربات محافظت کند، بنابراین، دل انسان‌ها در این بیت به پناهگاهی برای دریافت یا مقابله با حکمی که از سوی قدرتی برتر (که می‌تواند به معنای خداوند یا تقدیر باشد) به سمت آن‌ها می‌آید، تشبیه شده است.

چرا دل به سپر تشبیه شده؟

زیرا همان‌طور که سپر از بدن در برابر ضربات محافظت می‌کند، دل نیز به عنوان مرکز احساسات و واکنش‌های انسان‌ها، باید در برابر حکم‌ها یا تصمیمات زندگی محافظت شود و به نوعی به پذیرش و تاب آوردن در برابر مسائل زندگی نیاز دارد. همچنین، سپر می‌تواند به معنای حفاظت در برابر ناخواسته‌ها یا حوادث غیرمنتظره باشد که انسان‌ها در مسیر زندگی ممکن است با آن‌ها مواجه شوند.

در مجموع، دل در این بیت به‌عنوان چیزی در نظر گرفته می‌شود که باید در برابر فرمان الهی یا تقدیر محافظت شود و این محافظت از طریق پذیرش و تسلیم به آن حکم صورت می‌گیرد.