سلام برای مقابله با هر کس و از پس کسی برآمدن باید در شجاعت و قدرت، همسنگ او و هماورد لایقی باشیم. از جنس خود او باشیم. خرگوش هرمزد را سگ هرمزد میگیرد شغال بیشه مازندرانی را نگیرد جز سگ مازندرانی سنگ را سن میشکند آهن را آهن از کوره میکشد.
کدام اثر بر وزن شاهنامه است ؟ الف)بوستان ب) خسرو و شیرین ج)منطق الطیر د) مخزن الاسرار
با سلام گزینه الف درست است.
کدام اثر بر وزن شاهنامه است ؟ الف)بوستان ب) خسرو و شیرین ج)منطق الطیر د) مخزن الاسرار
بوستان سعدی بر وزن فعولن فعولن فعولن فعول سروده شده؛ همون وزنی که شاهنامهی فردوسی داره. پس از نظر وزن، این دو اثر مثل همن. بقیه آثار مثل منطقالطیر یا خسرو و شیرین وزن متفاوتی دارن. 📌 نتیجه: بوستان سعدی با شاهنامه هموزنه.
کدام شاعر رباعی پرداز است ؟ الف)بهار ب) باباطاهر ج) خیام د) فایز
خیام مشهورترین رباعیسرای ایران است. او با رباعیهای کوتاه و عمیقش درباره زندگی، مرگ و معنای هستی حرف میزند. سبک خیام ساده اما پرمفهوم است و رباعی را به اوج رسانده. برخلاف شاعران دیگر که قالبهای مختلف داشتند، خیام بیشتر با رباعی شناخته میشود و در این زمینه استاد است. منبع: Encyclopaedia Britannica – Omar Khayyam https://www.britannica.com/biography/Omar-Khayyam
هر کسی را به قدر خود قدمیست نان میده نه قوتِ هر شکمیست شکمی باید آهنین چون سنگ کهآسیاش از خورش نیاید تنگ ✏ «نظامی»
هر کسی را به قدر همّت اوست یا هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد این ضربالمثلها تأکید دارند که هر کس ظرفیت و توانایی خودش را دارد و نمیتوان از همه انتظار یکسان داشت. همچنین اشاره به نیاز به تحمل و قدرت (مثل شکم آهنین) برای موفقیت در مسیر سخت دارد.
باغ داری به ترک باغ مگوی مرغ با تست شیر مرغ مجوی ✏ «نظامی»
با یک دست دو هندوانه نمیشه برداشت یا کسی که بذر میکاره، باید پای درو کردنش هم وایسته یا نه شیرِ شتر، نه دیدار عرب! (یعنی نه مسئولیتی رو قبول کن، نه توقعی داشته باش)
از سر عشوه باده میخوردم بر سر تابه صبر میکردم ✏ «نظامی»
پاسخ درست: همه موارد چون بیت هم به عشوه و شراب خوردن اشاره داره (میسوختم و میگداختم)، هم به صبر و تحمل (صبوری میکردم) و هم به خون دل خوردن اشاره داره.
پاسخم داد کامشبی خوش باش نعل شبدیز گو در آتش باش ✏ «نظامی»
مصرع دوم نعل شبدیز گو در آتش باش کنایه از صبور باش است. توضیح: شبدیز، اسب معروف و نجیب نظامی است. نعل را در آتش گذاشتن یعنی تحمل سختی و صبر کردن. به عبارت دیگر، نعل را آتش زدن یعنی باید صبور بود و سختیها را تحمل کرد تا به نتیجه رسید.
مرغی انگاشتم نشست و پرید نه خر افتاده شد نه خیک درید ✏ «نظامی»
نه به خر رسید، نه به خرما نه سودی برد، نه زیانی دید نه سیخ بسوزد، نه کباب نه گره خورد، نه وا شد نه چوب خورد، نه آتش گرفت
« همه عمر برندارم سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی » الف) هندی ب) عراقی ج) خراسانی د) بازگشت ادبی
این بیت با فضای عاشقانه، توصیف مستی و بیان احساسات عمیق، و نوع بیان ظریف و شاعرانهاش، بیشتر به سبک عراقی مرتبط است. پس جواب درست: ب) عراقی