شعری هست که معادل ضرب المثل هر چه پیش اید خوش آید باشه ؟
این بیت رو به نثر برگردونید سوزنده چراغستم در گوشه این مامن پروانه بسی دارم سر گشته به پیرامن
این بیت رو به نثر روان برگردونید و در هر که این دو گوهر یابی جنگ در وی زن که همه را به کار آید
"سرگردانی" کنایه از چیه ؟ هر آن سر گرانی که من کردم اول جهان کرد از آن بیشتر سر گرانی
منظور از "نامه " چیه ؟ بگفت اندر این نامه حرفی است مبهم که معنی اش جز وقت پیری ندانی
این شعر کنایه از چیه ؟ جوانی نکو دار که این مرغ زیبا نماند در این خانه ی استخوان
"آمد به فغان " در بیت زیر کنایه از چیه ؟ از بادهٔ لعل ناب شد گوهر ما آمد به فغان ز دست ما ساغر ما از بسکه همی خوریم می بر سر می ما در سر می شدیم و می در سر ما
تفسیر این شعر خیام چیه ؟ قوم متفکر منظور چه کسانی است . قومی متفکرند اندر ره دین قومی به گمان فتاده در راه یقین میترسم از آن که بانگ آید روزی کای بیخبران راه نه آنست و نه این
مهم ترین ارایه های این بیت چیه ؟ ترسم این قوم که بر دُردکشان میخندند در سر کار خرابات کنند ایمان را
در شعر که مپرس از حافظ شیرازی در بیتی میگوید (همچو حافظ غریب در ره عشق به مقامی رسیده ام که مپرس ) چرا خود را مثال زده و میگویده ( همچو حافظ) اگر کسی میداند بگوید