مفهوم بیتی از سعدی شیرازی

پِرِ هَفتا ثَله جُونی می‌کُند

عَشغِ مقری وَ خُیْ بِنی چِشِ رُوشْت

زور باید نه زر که بانو را

گزری دوست‌تر که ده من گوشت

بیت اول این شعر به لهجه ی  محلی شیراز ی سروده شده است.

عشق ورزی پیرمرد هفتاد ساله به زن جوان  مثل عشق و علاقه ی  قران آموز    نابینا به چشم بینا است ( یعنی هر دو به آنچه  می خواهند عشق می ورزند ولی چه فایده  آرزوی هر دو بی فایده است و حاصلی ندارد ) 

  از نظر یک زن جوان یک هویج ( کنایه از آلت تناسلی )  با ارزش تر از ده من گوشت خوراکی است . (زیرا آلت 100 گرمی)   بیشتر از  گوشت ده منی به دردش می خورد .

مفهوم کلی این ابیات این است : برای راضی نگه داشتن زن جوان  ( از لحاظ نیاز جنسی ) به توان جنسی نیاز هست نه پول(  زیر ا زن جوان را پول و دارایی مرد ، از نظر  جنسی ارضا نمی کند )