" ولی چندان که برگ از شاخه می ریخت / دو چندان می شکفت وبرگ می کرد "

بیت " ولی چندان که برگ از شاخه می ریخت / دو چندان می شکفت وبرگ می کرد " از شعر "غزل جلال الدین خوارزمشاه" است. این بیت کنایه از شجاعت و پایداری جلال الدین خوارزمشاه در برابر سپاه مغول است.

در این بیت، برگ نماد سربازان مغول است که در جنگ کشته می شوند. شاخه نماد جلال الدین خوارزمشاه است که در برابر سپاه مغول مقاومت می کند.

با توجه به این معانی، می توان گفت که این بیت کنایه از این است که هرچه سپاه مغول بیشتر به جلال الدین خوارزمشاه حمله می کرد، او قوی تر و مصمم تر می شد.

در واقع، جلال الدین خوارزمشاه در برابر سپاه مغول مقاومتی قهرمانانه انجام داد. او با وجود آنکه سربازان زیادی از سپاهش کشته شدند، اما همچنان به مبارزه ادامه داد.

این بیت همچنین می تواند کنایه از این باشد که زندگی ادامه دارد، حتی اگر مشکلات زیادی وجود داشته باشد. هرچه مشکلات بیشتر شوند، انسان ها قوی تر و مصمم تر می شوند.

در واقع، این بیت یک پیام امیدبخش است که می گوید حتی در شرایط سخت نیز نباید تسلیم شد.