معنی بیت برو سعدیا دست و دفتر بشوی...
سلام کسی معنی این بیت رو میدونه؟
برو سعدیا دست و دفتر بشوی
به راهی که پایان ندارد مپوی
٦ پاسخ
ای سعدی(منظورش مخاطب هست)در راه و کاری که نتیجه و عاقبتی ندارد تلاش و کوشش نکن، دست و دفتر بشوی کنایه از به کل کنار گذاشتن است(دست از کاری شستن یعنی از کاری دست کشیدن یا کار و عملی انجام ندادن است ، ادامه ندادن و پایان دادن به کار).حالا دست و دفتر میتونه اشاره به انجام کار و یادداشت کردن و یا حتی جستجو و تحقیق در مورد چیزی و مکتوب کردن و یادداشت کردن و ثبت نتایج حاصل از اون کار باشه . همون نوشته خودش هم میتونه کار یا نتیجه کار و تلاش کسی باشه مثل شعری که نوشته میشه.در کل یعنی اقدام و تلاشی در راه بی فایده و بی نتیجه انجام نده.
برو سعدیا دست و دفتر بشوی
به راهی که پایان ندارد مپوی
دفتر در اینجا منظور دفتر شعر یا همان دیوان شعر است .
این بیت پایان یک مثنوی در مورد شمردن نعمت های بی شمار خداوند هست که سعدی تعدادی از نعمت های خداوند را در آن می شمارد و سر انجام اعتراف می کند شمردن این همه نعمت بی شمار کار شاعری مثل تو نیست و اگر تعدادی از نعمت های خدا را شمردی دیگر دفتر شعر را ببند که شمردن نعمت های خداوند از کتاب و قلم بر نمی آید
دست شستن : کنایه از دست کشیدن از کاری ،
دفتر شستن : کنایه از کنار گذاشتن کتاب ، و دوری گذیدن از علم محدود بشری.
می گوید: سعدی دست از شمردن نعمت های بیشمار خداوند بردار و شعر و دفتر را رها کن این راهی بی پایان است . و راهی که پایان ندارد پیمودنش کار بیهوده و بی سرانجام است .
.این بیت احتمالا به آن آیه ی قران اشاره دارد که می گوید وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿۲۷ لقمان ﴾
انصاریان: اگر [برای نوشتن و ثبت کردن کلمات خدا که در حقیقت مخلوقات او هستند] آنچه درخت در زمین است قلم باشد و دریا [مرکب] و هفت دریای دیگر آن را پس از پایان یافتنش مدد رسانند، کلمات خدا پایان نپذیرد؛ یقیناً خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است.
پاسخ شما
