معنای کلمه رسمی

معنای لغوی «رسمی» (بر اساس فرهنگ‌های معتبر):**  
___ **در لغتنامه‌ها (مثل دهخدا و معین):**  
 - **رسمی** (صفت): منسوب به **رسم** (عرف، قانون، عادت مقرر).  
 - **مطابق با آیین و قانون**، دارای تشریفات، در مقابل **غیررسمی**.  
 - مثال: *«مدارک رسمی»* یعنی مدارک معتبر و قانونی.  

- **در فرهنگ عمید:**  
 - **رسمی** = آنچه مطابق مقررات و آیین باشد.  
 - مثال: *«نامهٔ رسمی»* (نامه‌ای که با سربرگ و مهر اداری باشد).  

___معنای عامیانه «رسمی» (در گفتار روزمره و بافت‌های مختلف):**  
در گفتار عامیانه، بسته به **موقعیت** و **لهجهٔ منطقه‌ای**، **«رسمی»** ممکن است معانی متفاوتی داشته باشد:  

 **معنای عامیانه در بیشتر مناطق ایران:**  
- **«چیزِ درست و حسابی»** (غیرسرهم‌بندی):  
 - مثال: *«این لباس رو بپوش، رسمی‌تره!»* → یعنی **مناسب‌تر و مرتب‌تر**.  
- **«قانونی و اصلی»** (در مقابل تقلبی):  
 - مثال: *«این دارو رسمیه یا زیرزمینیه؟»* → یعنی **تأییدشده**.  
 

«رسمی» از نظر لغوی یعنی چیزی که قانون و مقررات تأییدش می‌کنن، مثلاً سند رسمی یا لباس رسمی. یعنی یه چیزی که جدیه، معتبره، قابل استناده.

ولی تو استفاده‌ی روزمره، مردم بسته به موقعیت، معنی‌های مختلفی براش در نظر می‌گیرن. مثلاً:

• «رسمی گفت» یعنی خیلی خشک و جدی حرف زد.
• «رسمیش اینه که...» یعنی راه درست و معمولش اینه.
• «لباس رسمی بپوش» یعنی باید شیک و مرتب باشی، نه هر چی دم دستت بود.
• بعضی جاها هم وقتی می‌گن «این رسمی‌ه»، منظورشون اینه که اصلشه، قلابی نیست.

یعنی یه کلمه‌ست ولی تو موقعیت‌های مختلف می‌تونه معنی‌های مختلفی بده. هم رسمی‌بودن به معنی جدی‌بودنه، هم به معنی قانونی‌بودن، هم گاهی به معنی اصل‌بودن.