در عبارت «ای مهر تو در دل‌ها، وی مهر تو بر لب‌ها».......

در عبارت «ای مهر تو در دل‌ها، وی مهر تو بر لب‌ها»، نوعی تکرار معنایی یا همنوایی مشاهده می‌شود که با استفاده از واژه‌ی «مهر» در هر دو قسمت شعر به‌طور خاص و «دل‌ها» و «لب‌ها» به‌طور عمومی، تأثیر معنایی و احساسی بیشتری را ایجاد می‌کند.

انواع تکرار یا همنوایی:

1. تکرار واژه‌ها: واژه‌ی «مهر» در هر دو قسمت تکرار می‌شود که نشان‌دهنده‌ی علاقه، محبت و جایگاه ویژه‌ی آن در دل و زبان انسان است.

2. تکرار تصویر: با استفاده از «دل‌ها» و «لب‌ها»، به‌طور غیرمستقیم پیوندی میان احساسات درونی (دل‌ها) و بیان بیرونی (لب‌ها) ایجاد می‌شود، که دو سطح مختلف از تجربه انسانی را به هم متصل می‌کند.

چگونگی کمک به زیبایی متن:

ایجاد هارمونی و انسجام: این تکرار معنایی و واژگانی، ترکیب و هماهنگی زیبایی‌شناختی ایجاد می‌کند و خواننده را درگیر احساسات و تصاویر مشابه در دو سطح مختلف می‌کند.

تقویت حس ارتباط: تکرار واژه‌ی «مهر» در دل‌ها و لب‌ها به‌طور ناخودآگاه به تأکید بیشتر بر معنای عاطفی شعر کمک می‌کند و نشان می‌دهد که این مهر نه‌تنها در قلب انسان‌ها بلکه در سخنان آنها نیز حضور دارد.

تأکید بر دوگانگی: این نوع تکرار به‌طور ضمنی نشان‌دهنده‌ی این است که مهر نه تنها در عمق دل‌ها بلکه در بیان کلامی نیز نقش دارد و در واقع مهر با هر دو جنبه درونی و بیرونی انسان در ارتباط است. این امر به شعر غنای معنایی می‌دهد و آن را از سطحی بودن بیرون می‌آورد.

در نهایت، این همنوایی و تکرار، علاوه بر ایجاد زیبایی در سطح زبان‌شناختی، کمک می‌کند تا مضمون شعر با تأکید و وضوح بیشتری در ذهن خواننده ثبت شود.