ریشه عمو یادگار جز شعر احمد شاملو از کجا میاد؟

عمو یادگار در اصل یه شخصیت واقعی نبوده. مثلاً یه آدم مشخص تو تاریخ یا قصه‌ها نیست که بگیم فلان کارو کرده. بیشتر یه اسم نمادین و تخیلیه که تو قصه‌های قدیمی و لالایی‌ها واسه بچه‌ها استفاده می‌کردن.

قدیما مثلاً مادر یا مادربزرگا به بچه می‌گفتن:

بخواب تا برات از عمو یادگار بگم.

یعنی دارم یه قصه خیالی، یه جور دنیای قشنگ و خیالی برات می‌سازم.

«عمو» رو چون صمیمی و دوست‌داشتنیه انتخاب کردن، چون حس امن و گرم می‌ده.

«یادگار» هم یعنی چیزی که از قدیما مونده، مثل خاطره یا قصه‌های قدیمی.

حالا شاملو اومده این اسم بامزه رو برداشته و یه جور کنایه زده به دروغ‌ها یا قصه‌های قشنگ اما فیکی که بهمون گفتن. مثلاً اینکه یه نفر مثل عمو یادگار مدام داره قصه می‌گه که خوشمون بیاد ولی تهش خبری نیست.

تو شعرش می‌گه:

عمو یادگار، خوابی یا بیدار؟

یعنی: آهای قصه‌گو، هنوزم تو دنیای خوابی و خیالاتی یا بیدار شدی و فهمیدی اوضاع چطوره؟

عمو یادگار یه شخصیت ساختگیه که قدیما تو لالایی‌ها ازش اسم می‌بردن. بعداً شاملو ازش استفاده کرد برای اینکه طعنه بزنه به حرفای قشنگی که فقط واسه خواب‌کردن مردمه، نه برای بیدار کردنشون.