این ابیات زیبای مثنوی را معنی کنید و مفهوم آنرا بیان نمایید

آنچ گل را گفت حق خندانش کرد
با دل من گفت و صد چندانش کرد

عاشق آنم که هر آن آن اوست
عقل و جان جاندار یک مرجان اوست

چون در زرادخانه باز شد
غمزه‌های چشم تیرانداز شد

بر دلم زد تیر و سوداییم کرد
عاشق شکر و شکرخاییم کرد

✏ «مولانا»