زمان نادر شاه افشار

نادر شاه افشار (۱۶۸۸-۱۷۴۷) یکی از بزرگ‌ترین فرماندهان نظامی و سیاستمداران تاریخ ایران بود. سیاست‌های خارجی و دیپلماسی او به شدت تحت تأثیر نیاز به تثبیت قدرت داخلی و گسترش قلمرو ایران بود. در ادامه به برخی از مهم‌ترین جنبه‌های سیاست خارجی و توافقات او با کشورهای همسایه و قدرت‌های بزرگ زمان خود می‌پردازیم:

سیاست‌های خارجی نادر شاه افشار:

1. جنگ با عثمانی‌ها: نادر شاه چندین بار با امپراتوری عثمانی وارد جنگ شد و توانست بخش‌هایی از سرزمین‌های از دست رفته ایران را بازپس گیرد. او در نهایت موفق شد با عثمانی‌ها به توافقاتی دست یابد که به تثبیت مرزهای غربی ایران کمک کرد.
2. روابط با روسیه: نادر شاه توانست با روسیه به توافقاتی دست یابد که منجر به خروج نیروهای روسی از مناطق شمالی ایران شد. این توافقات به نادر شاه اجازه داد تا تمرکز بیشتری بر روی مسائل داخلی و دیگر جبهه‌های جنگی داشته باشد.
3. فتح هند: نادر شاه در سال ۱۷۳۹ به هند حمله کرد و دهلی را تصرف کرد. این حمله منجر به کسب ثروت عظیمی برای ایران شد، اما نتوانست به طور پایدار کنترل هند را حفظ کند.

4. تثبیت مرزهای شرقی: نادر شاه با حملات خود به افغانستان و ترکستان توانست مرزهای شرقی ایران را تثبیت کند و از تهدیدات احتمالی از این مناطق جلوگیری کند.

توافقات مهم:

• توافق با عثمانی‌ها: پس از چندین جنگ، نادر شاه توانست با عثمانی‌ها به توافقاتی دست یابد که به تثبیت مرزهای غربی ایران کمک کرد.

• توافق با روسیه: نادر شاه با روسیه به توافقاتی دست یافت که منجر به خروج نیروهای روسی از مناطق شمالی ایران شد.

نادر شاه با استفاده از سیاست‌های نظامی و دیپلماسی خود توانست ایران را به یکی از قدرت‌های بزرگ منطقه تبدیل کند و مرزهای کشور را تثبیت کند. با این حال، رفتارهای سخت‌گیرانه و بدبینی‌های او در سال‌های پایانی حکومتش منجر به نارضایتی عمومی و در نهایت قتل او شد.