تفسیر این دوبیت شعر از نظامی چیه ؟

سلام، این دوبیت از شاعر نظامی گنجوی است. در این دوبیت، نظامی از تجربه‌ی غربت و رنج استفاده کرده است تا به معنای عمیق‌تری اشاره کند. دوبیت به این معناست که هر کسی که از دور و غریبی به ما می‌آید و در حال رنج و غم است، مانند یک مهمان در روضه‌ای (مکان آرام و دل‌انگیز) قرار می‌گیرد. اما اگر ما به او کمک نکنیم و حاجت او را روا نکنیم، او همچنان جدا از ما خواهد ماند. در مجموع، این دو بیت به اهمیت همبستگی انسانی، نیاز به محبت و کمک به یکدیگر در برابر رنج‌ها و غم‌ها تأکید می‌کند.

این دوبیت از نظامی در بخش "لیلی و مجنون" آمده است و به توصیف مکانی مقدس و آرامش‌بخش می‌پردازد. در این اشعار، نظامی به این نکته اشاره می‌کند که هر کسی که به این مکان (روضه) می‌آمد، چه غریب و چه رنجور، بلافاصله از رنج و غم خود رهایی می‌یافت. 

در بیت دوم، نظامی می‌گوید که هیچ‌کس از این مکان جدا نمی‌شد تا زمانی که حاجت و نیاز او برآورده نمی‌شد. این اشعار به نوعی به قدرت معنوی و شفابخش این مکان اشاره دارند که می‌تواند دردها و مشکلات افراد را تسکین دهد.

منبع سایت گنجور