این بیت از مولانا را معنی کرده و مفهوم آنرا بیان نمایید

ره آسمان درون است، پَر عشق را بجنبان

پَر عشق چون قَوی شد، غم نردبان نماند

تو مبین جهان ز بیرون، که جهان درونِ دیده‌ست

چو دو دیده را ببستی، ز جهان، جهان نماند

دل تو مثال بام است و حواس ناودان‌ها

تو ز بام آب می‌خور، که چو ناودان نماند

حضرت به روشنی   و آشکارا دارند شما را دعوت می کنند که به مراقبه و مشاهده در دل بنشینید و دو چشم بیرونی را ببندید و از طریق چشم دل ، به نظاره موضوعات بر پرده دل بنشینید . 

حس های بدن و احساسات بدن را به ناودان تشبیه کرده اند و فرموده اند که به مشاهده بشین تا وارد حالت خلسه شوی تا دیگر از حس ها آگاه نباشی بلکه تنها در دل  یا بام از موضوعات درونی آگاه شوی . 

تمامی دیوان شمس ، آموزش مراقبه و پند ایشان برای به درون رفتن و تجربیات ایشان از منزلگاهای دل است . اما پروفسورهای ادبیات ، در بیرون از خود ، به دنبال پیدا کردن مفاهیم شعر هستند . این اشعار برای سالکان و مراقبه گران است و پیوند آن با منطق و عقل روزمرگی عوام ، خطائی مهلک و مخدوش نمودن پیام این بزرگان است . 

اینها عمق تفکر و تامل نیست ، اینها عمق مشاهده حقیقت است . این تجربیات بر اثر مشاهده و بی فکری حاصل می شوند . 

فیلسوف هست که فکر می کند و نه صوفی.

روح انسان دربرگیرنده تمام کاینات و جهان‌های دیدنی و نادیدنی است.

ابن جهان و آن جهان در جان گم است (عطار/ منطق‌الطیر)