این بیت را معنی کرده و مفهوم آنرا بیان نمایید

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان

هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است

چمن خوش است ولیکن چو غنچه نتوان زیست

قبای زندگیش از دم صبا چاک است

اگر ز رمز حیات آگهی مجوی و مگیر

دلی که از خلش خار آرزو پاک است

به خود خزیده و محکم چو کوهساران زی

چو خس مزی که هوا تیز و شعله بی‌باک است

منظور این است که سالکی که به مراحلی در طریقت می رسد ، حتی یک سالک به اشراق رسیده ،   نباید دچار این گمان شود که  راه طریقت به پایان رسیده . 

هزاران باده ناخورده ،  نشان از عمق حضور در لحظه و مشاهده گری دارد که در رگ تاک ، یا ریشه ذهن هست . چون باده حضور از ریشه تاک ذهن جاری می شود . 

و در آخر میفرماید   به خود خزیده  و محکم چو کوهساران زی ،   یعنی به درون خودت پناه ببر و همچو کوه قاف بر قلل انفس ، زندگی کن و دچار شهوت نفس نشو  .

اگر همچو خس ، یعنی بیهوده و بیرون از خودت زندگی کنی دچار هوا و خواهش دل میشی و در شعله خواستن دل می سوزی .   

در به اشراق رسیده ، هنوز سه عامل روان نادانی ، حرص و آز و نفرت و بیزاری هست . 

به اشراق رسیده ، میشود که به مرحله هشتم جانا نرسیده باشد . به عمق ذهن ، هنوز نفوذ و رسوخ نکرده ، بخاطر همین احتمال سقوط هست . اما چون چشم سوم کمی فعال شده و حالت کشف و شهود و الهام رو تجربه می کنه ، میتونه دچار این توهم بشه که کار طریقت به پایان رسیده .