این بیت از اشعار مولانا را معنی کرده و مفهوم آنرا بیان نمایید

سلام، 
این بیت از اشعار مولانا به این معناست:
"هرگاه که که نبضی با نام کسی به جهیدن یا تپیدن بیافتد، آن کس مقصود جان صاحب نبض در جهان است."
این بیت به اهمیت فردی اشاره دارد که نام یا حضورش به دنیای فردی دیگر معنا می‌بخشد. در اینجا مولانا به این نکته اشاره می‌کند که وقتی نام کسی باعث تپیدن نبض جهان می‌شود، آن شخص هدف و مقصود روح او در این دنیا است.

این مضمون که نامیدن اسم معشوق موجب تغییر نبض میشود توسط شیخ بوعلی (ابن سینا علیه الرحمه)   آزموده شده است. روزی جوانی از نزدیکان پادشاه گرگان، به بیماری سختی دچار شد و پزشکان در علاج او درماندند تا سرانجام طبیب جوانی به نام بوعلی را که به تازگی به گرگان رسیده و گروهی از بیماران را شفا داده بود بر بالین او بردند. بوعلی جوانی را دید که زار افتاده. نشست و نبض او را گرفت و گفت: " مردی را بیاورید که کل محلات گرگان را بشناسد." آن فرد مورد نظر وارد می شود و شروع به شمردن اسامی محلات گرگان می کند و در همان حال بوعلی دست بر نبض بیمار می نهد. تا آن مرد می رسد به محلی که نبض بیمار در آن حالت حرکتی غریب می نماید. بوعلی دستور می دهد اسامی کلیه کوی های آن محل را برشمارد. آن کس ، نام کوی ها را سر می دهد تا میرسد به نام کویی که باز آن حرکت غریب در نبض بیمار باز می آید.
پس بوعلی می گوید: اسامی منازل آن کوی را برشمارد. منازل را می خواند تا می رسد به اسم سرایی که این حرکت غریب نبض تکرار می شود. بوعلی می گوید نام اهل منزل را بردهد.
تا رسید به نامی که همان حرکت، حادث می شود. آنگاه بوعلی روی به همراهان بیمار می کند و می گوید:" تمام شد. این جوان در فلان محل، در فلان کوی و در فلان سرا، بر دختر فلانی، عاشق است و داروی او وصال آن دختر است." بیمار هرچه خواجه بوعلی می گفت می شنید. از شرم سر در جامه خواب کشید و چون مورد سئوال واقع شد، همچنان گفت که بوعلی گفته بود.