معنی یا مفهوم " طفل هندو"
٦ پاسخ
درود نخست اینکه واژه ی «طفل» ینی نوزاد. پس طفل هندو ، نوزادی است که از پدر و مادری هندو است. دوم اینکه چرا لاهوری اِشغ ( عشق ) خود را به یک نوزاد هندو، دیوانگی می نامد؟ دیوانه وار آشغ نوزادی شدن که هتا ( حتی ) دینی دیگر دارد را اینجا باید اندیشید که در پشت این دوست داشتن لاهوری چه اندیشه ای در سر او بوده. اگر اشغ دیوانه وار او به آن نوزاد هندو پدرانه بوده است، پس چرا از مسلمانان درخواست یاری دارد؟ مگر پدرانه یا مادرانه فرزند دیگری را دوست داشتن گناه است؟
دیگر آنکه اگر پدرانه نبوده، ینی ( یعنی ) از روی هوا و هوس بوده، پس اینجا اشغی در کار نبوده و لاهوری هم مانند برخی دیگر در سر بیمار بوده که به نوزادی چشم بد دارند. در پایان شاید او در پاسخ به باور خود که نباید با نامسلمان دوست شد، به مسلمانی خود و دیگر مسلمانان اینجا میگوید که این نوزاد اگرچه از پدر و مادری هندو است، ولی او هم آفریده ی پروردگار است و برای همین او چنان خوش رو زیبا چشم است که من دیوانه وار آشغ او شده ام.
شاعر این ترکیب را برای تشبیه آورده است ، شاعر در ابیات بعدی بیان می کند که شدت عاشقی به حدی است که بیم آن دارد که دین و ایمان را از دست دهد.
تشبیه شاعر از طفل ، معشوقی است کم سن و سال .
و هندو یعنی آنهایی که از نظر فرهنگی، قومی یا مذهبی خود را بخشی از آیین باستانی هندوئیسم می دانند. (اکثریت مردم هند )
این تشبیه می تواند به شباهت صورت هم باشد.
اما شاعر چنان شیفته هندو مذهبی شده که جذبه میخانه و مسجد را از دست داده و به سوی مکتب عشق دوان است.
شاعر :واقف لاهوری
بچه ی هندی من رو دیوانه کرد
طفل :بچه
هندو :هندی
غلام بچه،ولی با توجه به بیت قبل و واژه مسلمان کافر بچه یا کافر زاده هم میتواند باشد
در شعر "طفل هندویی مرا دیوانه کرد" از واقف لاهوری، منظور از "طفل هندو" یک کودک زیبا و دلربا است که با زیبایی و جذابیت خود، شاعر را دیوانه کرده است.
در این شعر، شاعر در وصف زیبایی کودک هندو میگوید که او با چشمان سیاه و مشکین خود، مانند دو اژدها، دل او را میرباید. همچنین، لبهای او مانند غنچهای سرخ و زیبا است و موهای او مانند مشک سیاه و درخشان است.
شاعر در ادامهٔ شعر میگوید که با دیدن این کودک زیبا، همهٔ افکار و احساسات او تغییر کرده است. او دیگر به چیز دیگری فکر نمیکند و تنها به این کودک دلبسته است.
بنابراین، منظور از "طفل هندو" در این شعر، یک کودک زیبا و دلربا است که با زیبایی و جذابیت خود، شاعر را دیوانه کرده است.
البته، در برخی از منابع، "طفل هندو" را به معنای "عشق" نیز تفسیر کردهاند. در این تفسیر، شاعر با بیان اینکه "طفل هندو" او را دیوانه کرده است، به عشق خود به این کودک اشاره میکند.
این تفسیر نیز قابل قبول است، زیرا عشق میتواند انسان را دیوانه کند و تمام افکار و احساسات او را تغییر دهد.
طبق نظریه فرمالیسم یا صورت گرایی ، هر متن ادبی پس از آفرینش با مرگ مؤلف مواجه می شود و هر خوانشی از یک متن واحد برداشتهای بی شمار و متعددی دارد .
متون ادبی را از جهت آرایه های ادبی و نکات دستوری و شکل ظاهری می توان به یک صورت بررسی کرد نه به جهت مفهومی چون هر شخص معنا و مفهومی که خود می پسندد را برداشت می کند.