"خیار عیب" و خیار رویت"

خیار عیب و خیار رویت دو نوع خیار در قانون مدنی ایران هستند که به خریدار حق فسخ معامله را می‌دهند.

خیار عیب زمانی ایجاد می‌شود که مبیع (کالای فروخته شده) دارای عیب باشد. عیب عبارت است از هر نقص یا اختلال در مبیع که آن را از قابلیت استفاده یا انتفاع معمول آن خارج کند. عیب ممکن است در ذات مبیع باشد یا در نتیجه عمل انسان یا حوادث خارجی به وجود آمده باشد.

خیار رویت زمانی ایجاد می‌شود که خریدار مبیع را ندیده باشد و آن را فقط به وصف (توصیف ویژگی‌های مبیع) بخرد. اگر مبیع بعد از رویت توسط خریدار دارای ویژگی‌هایی نباشد که در وصف آن ذکر شده باشد، خریدار می‌تواند معامله را فسخ کند.

تفاوت اصلی خیار عیب و خیار رویت در این است که خیار عیب به وجود عیب در مبیع بستگی دارد، اما خیار رویت به وجود یا عدم وجود ویژگی‌های ذکر شده در وصف مبیع بستگی دارد.