این ابیات زیبا از غزل های آذربیگدلی را معنی کنید و مفهوم آنرا شرح دهید

صید دل از این وادی، دارد سر آزادی
امید که صیادی، بازش به کمین بادا!

اغیار همی پویند، تا پیش منت جویند
حرفی به گمان گویند، ای کاش یقین بادا!

افزود دگر امشب، زخم دل من زان لب
زان بیشترک یا رب، آن لب نمکین بادا!

دی کآن مه موزون رفت، دلخون شده در خون رفت
دین از پی دل چون رفت، جان پیرو دین بادا!

✏ «آذر بیگدلی»