قرارداد ۱۹۰۷ بین روسیه و بریتانیا بر سر تقسیم نفوذ در ایران

قرارداد ۱۹۰۷ بین روسیه و بریتانیا، که به عنوان قرارداد سن پترزبورگ نیز شناخته می‌شود، تأثیرات عمیقی بر تقسیم نفوذ در ایران داشت. این قرارداد ایران را به سه منطقه تقسیم کرد: منطقه شمالی تحت نفوذ روسیه، منطقه جنوبی تحت نفوذ بریتانیا، و یک منطقه بی‌طرف در مرکز.

1. تضعیف حاکمیت ملی: این قرارداد بدون اطلاع و رضایت ایران منعقد شد و به نوعی حاکمیت ملی و استقلال ایران را نادیده گرفت.
2. تقسیم کشور: تقسیم ایران به مناطق نفوذ باعث شد که روسیه و بریتانیا به طور مستقیم در امور داخلی ایران دخالت کنند و این امر به تضعیف دولت مرکزی و ایجاد ناآرامی‌های داخلی منجر شد.
3. تأثیرات اقتصادی: مناطق تحت نفوذ روسیه و بریتانیا به طور جداگانه توسعه یافتند و این امر به نابرابری اقتصادی و اجتماعی در کشور دامن زد.

4. تأثیرات سیاسی: این قرارداد باعث شد که ایران به میدان رقابت‌های استعماری تبدیل شود و این امر به بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی در کشور منجر شد.

این قرارداد یکی از نمونه‌های بارز سیاست‌های استعماری در قرن بیستم است که تأثیرات منفی زیادی بر کشورهای تحت نفوذ داشت.