"تئوکراسی" به چه معناست ؟

دین سالاری، آیین سالاری

تئوکراسی

/te~okerAsi/

مترادف تئوکراسی: حکومت الهی، حکومت ولایی، خداسالاری، حکومت براساس دین باوری، حکومت اولیای دین، حکومت مذهبی، دین سالاری ، اشراف سالاری، الیگارشی 

متضاد تئوکراسی: دموکراسی

تئوکراسی شکلی از انواع نظام های سیاسی است که در آن رهبر نهایی یک خدای عالی است که یا مستقیماً به عنوان خدا به شکل انسانی یا به طور غیرمستقیم از طریق بندگان فانی -معمولاً یک روحانی مذهبی- که از جانب خدا حکومت می کنند، اداره می شود.

حکومت‌های دینی با قوانین خود بر اساس قوانین و احکام دینی، به جای شهروندان، به رهبر یا رهبران الهی خود خدمت می‌کنند.

در یک تئوکراسی واقعی، یک یا چند خدا به عنوان برترین مقامات حاکم شناخته می‌شوند و به افرادی که امور روزمره حکومت را مدیریت می‌کنند، راهنمایی الهام‌بخش الهی می‌دهند.

فرض بر این است که رئیس دولت با خدا یا خدایان مذهب یا اعتقاد معنوی به نوعی در ارتباط است. تئوکراسی اغلب در تقابل با کلیسا تعریف می شود که در آن رهبران مذهبی حکومت را هدایت می کنند اما ادعا نمی کنند که به عنوان ابزار زمینی یک خدا عمل می کنند. حکومت پاپ در سرزمین های تحت حکومتش، حد وسط بین تئوکراسی و حاکمیت کلیسا قرار می گیرد، زیرا پاپ ادعا نمی کند که پیامبری است که وحی مستقیم از خدا برای ترجمه به قانون مدنی دریافت می کند.

تئو در لاتین به معنی "خدا" است

و تئوکراسی به معنی "دین سالاری"  یا حاکمیت دین" است

مهم ترین ویژگی  اصالت احاکم دینی بعنوان  قوانین جامعه است. 

حاکمیت دینی، دین‌سالاری یا تئوکراسی (Theocracy) به نوع خاصی از حکومت گفته می‌شود که در آن اصالت به قوانین دینی و فرد روحانی داده شده‌است.

بدین ترتیب مذهب غالب، اصلی‌ترین تعیین‌کننده خط مشی اداره جامعه در نظام دین‌سالار است. دین‌سالاری در تاریخ اسلام نیز به کرّات ظاهر گردیده‌است.

امروزه، از میان ۱۹۲ کشور عضو سازمان ملل متحد، نظام جمهوری اسلامی ایران تنها حکومتی است که بنا و اساس آن بر مبنای تئوکراسی است.

https://en.wikipedia.org/wiki/Theocracy

تئوکراسی به نوعی حکومت گفته می‌شود که در آن قدرت مطلق در دست یک خدا یا نهاد مذهبی است. در این نوع حکومت، قوانین و مقررات بر اساس آموزه‌های دینی وضع می‌شوند و رهبران مذهبی نقش حاکمیتی را نیز ایفا می‌کنند.

• حاکمیت مطلق دین: در تئوکراسی، دین مبنای اصلی اداره جامعه است و تمام قوانین و مقررات باید با آموزه‌های دینی مطابقت داشته باشند.
• نقش روحانیون: در تئوکراسی، روحانیون نقش مهمی در اداره جامعه دارند و اغلب در راس قدرت قرار دارند.
• عدم وجود آزادی‌های مدنی: در تئوکراسی، آزادی‌های مدنی مانند آزادی بیان، آزادی مذهب و آزادی اجتماعات به طور کامل یا تا حدی محدود هستند.

• تئوکراسی سلطنتی: در این نوع تئوکراسی، یک پادشاه یا ملکه به عنوان حاکم مذهبی و سیاسی مطلق در نظر گرفته می‌شود.
• تئوکراسی جمهوری: در این نوع تئوکراسی، رهبران مذهبی از طریق انتخابات یا توسط یک شورای مذهبی انتخاب می‌شوند.
• تئوکراسی اولیگارشی: در این نوع تئوکراسی، گروهی از روحانیون قدرت را در دست دارند.