کدام سبک نویسندگی است ؟

به اینگونه از سبک ها، سبک شخصی می گویند. 

نویسنده در این گونه آثار ضمن استفاده از دیگر مطالب می تواند درباره احساسات، عواطف، افکار، زندگی خود،هیجانات نوشته هایی را به صورت نظم و نثر دربیاورد و یک اثر ادبی خلق کند، که همان سبک است.

اگر نویسنده به بیان حالات و احساسات خویش بپردازد، نوشته او شخصی است. نوشته شخصی نوعی از نوشتار است که در آن نویسنده از تجارب، افکار، و احساسات شخصی خود می‌نویسد. نوشته شخصی می‌تواند در قالب‌های مختلفی مانند نامه، خاطره، سفرنامه، و خودزندگی‌نامه نوشته شود.

اگر نویسنده به بیان حالات و احساسات خویش بپردازد، نوشته‌ی او سبک شخصی است. در سبک شخصی، نویسنده از زبان خود استفاده می‌کند و به بیان افکار، احساسات، و تجربیات شخصی خود می‌پردازد. این سبک، معمولاً در نوشته‌های ادبی، مانند شعر، داستان، و خاطرات، دیده می‌شود.

در سبک شخصی، نویسنده از زبان محاوره‌ای و ساده استفاده می‌کند و از آرایه‌های ادبی کمتر استفاده می‌کند. او سعی می‌کند که نوشته‌ی خود را به گونه‌ای بنویسد که خواننده بتواند با آن ارتباط برقرار کند و احساسات او را درک کند.

از جمله ویژگی‌های سبک شخصی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• استفاده از زبان محاوره‌ای و ساده
• استفاده از آرایه‌های ادبی کمتر
• بیان افکار، احساسات، و تجربیات شخصی نویسنده
• ارتباط مستقیم با خواننده

در اینجا چند نمونه از نوشته‌های سبک شخصی آورده شده است:

• شعرهای شاعران مانند حافظ، سعدی، و مولوی
• داستان‌های نویسندگان مانند صادق هدایت، هوشنگ گلشیری، و احمد محمود
• خاطرات نویسندگان مانند جلال آل احمد، سیمین دانشور، و پروین اعتصامی

به عنوان مثال، در شعر «بهار» از حافظ، شاعر از زبان خود استفاده می‌کند و به بیان احساسات و عواطف خود در برابر بهار می‌پردازد:

بهار آمد و سبزه برآمد به صحرا باد صبا برآمد زنبوران ز گلستان رفتند به صحرا همه خندان رفتند

در این شعر، حافظ از زبان محاوره‌ای و ساده استفاده می‌کند و از آرایه‌های ادبی کمتر استفاده می‌کند. او سعی می‌کند که شعر خود را به گونه‌ای بنویسد که خواننده بتواند با آن ارتباط برقرار کند و احساسات او را درک کند.