کدام سبک نویسندگی است ؟

اگر نویسنده به بیان حالات و احساسات خویش بپردازد، نوشته او شخصی است. نوشته شخصی نوعی از نوشتار است که در آن نویسنده از تجارب، افکار، و احساسات شخصی خود می‌نویسد. نوشته شخصی می‌تواند در قالب‌های مختلفی مانند نامه، خاطره، سفرنامه، و خودزندگی‌نامه نوشته شود.

اگر نویسنده به بیان حالات و احساسات خویش بپردازد، نوشته‌ی او سبک شخصی است. در سبک شخصی، نویسنده از زبان خود استفاده می‌کند و به بیان افکار، احساسات، و تجربیات شخصی خود می‌پردازد. این سبک، معمولاً در نوشته‌های ادبی، مانند شعر، داستان، و خاطرات، دیده می‌شود.

در سبک شخصی، نویسنده از زبان محاوره‌ای و ساده استفاده می‌کند و از آرایه‌های ادبی کمتر استفاده می‌کند. او سعی می‌کند که نوشته‌ی خود را به گونه‌ای بنویسد که خواننده بتواند با آن ارتباط برقرار کند و احساسات او را درک کند.

از جمله ویژگی‌های سبک شخصی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• استفاده از زبان محاوره‌ای و ساده
• استفاده از آرایه‌های ادبی کمتر
• بیان افکار، احساسات، و تجربیات شخصی نویسنده
• ارتباط مستقیم با خواننده

در اینجا چند نمونه از نوشته‌های سبک شخصی آورده شده است:

• شعرهای شاعران مانند حافظ، سعدی، و مولوی
• داستان‌های نویسندگان مانند صادق هدایت، هوشنگ گلشیری، و احمد محمود
• خاطرات نویسندگان مانند جلال آل احمد، سیمین دانشور، و پروین اعتصامی

به عنوان مثال، در شعر «بهار» از حافظ، شاعر از زبان خود استفاده می‌کند و به بیان احساسات و عواطف خود در برابر بهار می‌پردازد:

بهار آمد و سبزه برآمد به صحرا باد صبا برآمد زنبوران ز گلستان رفتند به صحرا همه خندان رفتند

در این شعر، حافظ از زبان محاوره‌ای و ساده استفاده می‌کند و از آرایه‌های ادبی کمتر استفاده می‌کند. او سعی می‌کند که شعر خود را به گونه‌ای بنویسد که خواننده بتواند با آن ارتباط برقرار کند و احساسات او را درک کند.