فرار محمد رضا شاه

محمدرضا پهلوی فرزند رضا سوادکوهی (معروف به رضا شاه) فرزند عباسعلی داداش بیگ میباشد. محمدرضا پهلوی و پدرش رضا شاه هر دو بوسیله دو کودتا (به ترتیب کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ و شهریور ۱۳۲۰)  با کمک مستقیم انگلیس به پادشاهی رسیدند. رسیدن به پادشاهی از طریق کودتا در حالی بود که نه پدر و نه پسر هرگز از ابتدا پشتوانه و حمایت مردمی در ایران را نداشتند تا جاییکه وقتی محمد مصدق به نخست وزیری رسید محمد رضا پهلوی از وحشت سریعاً از کشور فرار کرد تا بار دیگر با کودتایی امریکایی-انگلیسی در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به کشور بازگشته و دولت منتخب مصدق را با کمک اراذل و اوباش و سپس دستگیری و سرکوب نظامی ساقط کند.

بدلیل افزایش سطح نفرت عمومی، نداشتن پشتوانه مردمی و عدم محبوبیت محمدرضا پهلوی و خانواده‌اش که طی زمان حکومتش بدلایل زیادی که برخی از آنها در ادامه میاید، او برای غلبه بر برخی از بحران های دوران حکومتش مجبور شد گروه های سازمان یافته از اراذل و اوباش و فاحشه‌ها را به استخدام در آورد. برخی از معروفترین این اشخاص که در شورش علیه دولت قانونی مصدق و کودتای ۲۸ مرداد نقش فعال داشتند را میتوان اینگونه نام برد:

-       شعبون بی مخ (شعبان جعفری)

-       محمود مسگر که یکی از اراذل و اوباش محله روسپیگری تهران معروف به شهرنو که رضاشاه از طریق زال ممد تأسیس کرده بود میباشد. محمود مسگر وظیفه حمایت از خانم‌رئیس‌هایی از جمله ملکه اعتضادی را برعهده داشت و فعالانه در کودتای ۲۸ مرداد مشارکت داشت.

-       ملکه اعتضادی و پری آژدان قزی در کودتای ۲۸ مرداد سرکردگی اهالی شهر نو که جمعیتی در حدود ۲۵۰۰ نفر بودند را برعهده داشتند، درحالیکه عکس شاه را در دست داشتند به جذب بیکاره ها با وعده در اختیار گذاشتن زنان هرزه بصورت مجانی به تحریک بیشتر آشوب‌گران علیه دولت منتخب مصدق می‌پرداختند تا جاییکه رادیو تهران را اشغال کردند.

-       نحوه تأسیس: کودتا نظامی و تاسیس حکومت پهلوی توسط انگلیس و گماردن سیدضیاء طباطبایی که عامل بدنام انگلیس در خرید زمینهای فلسطین بعنوان مسلمانی از خاندان اهل بیت مورد اعتماد فلسطینیان بود ولی در اصل بعنوان واسطه برای یهودیان به مسلمین خیانت میکرد

-       تخریب آثار ملی: نحوه برخورد کینه توزانه و خارج از عرف، عقل و شرع رضا شاه با آثار ملی و میراث فرهنگی باقیمانده از سلسله قاجار تا جایی بود که بدون هیچ دلیل عقلی حتی قصر قاجار در شمیران تهران را تخریب بجای آن زندان قصر را ایجاد کرد.

-       بخشیدن اراضی ایران: یکی از ویژگیهای منحصر بفرد در دوران پهلوی عدم توجه به تمامیت ارضی ایران، جدا کردن و تجزیه و بخشیدن بخشهایی از سرزمین ایران به همسایگان و انگلیس بدون هیچگونه جنگ و درگیری نظامی است که در تاریخ ایران بیسابقه است. از آنجمله میتوان بخشیدن: چکاب به افغانستان توسط رضا شاه، کوه شمتیغ و چشمه زنگلاب در جنوب خط مکلین به افغانستان توسط رضا شاه طی قرارداد خیانت‌بار آلتای، اشغال نظامی موسی آباد توسط افغانستان و عدم هیچگونه واکنشی از سوی رضاخان، همچنین در دوران رضا خان نصف دایر و با ثمر نمکزار، ده کلاته نظرخان، قریه آسپران منطقه چکاب و کوه‌های شمتیغ و زنگلاب، قسمت‌های دیگری از خاک ایران همچون چاه ریگ، گدار شبیک، کاریزک چاه مزار و کنار کپه نیز به اشغال افغان‌ها درآمده بود. طی قرارداد ۱۳۱۰ تعیین خط سرحدی بین ایران و ترکیه  خط مرزی جدیدی تعیین شد که براساس آن نزدیک به ۸۰۰ کیلومترمربع از خاک ایران ازجمله سرچشمه قره‌سو و نیز قله و دامنه آرارات کوچک از خاک ایران جدا شد و توسط رضا شاه به ترکیه اهداء شد. رضا خان با انعقاد عهدنامه سرحدی ۱۳۱۶، تلاش ۱۰۰ ساله ایران برای احقاق حقوق خود در اروندرود را از میان برد و عهدنامه مذکور مالکیت تمام اروندرود را که ایران تا آن زمان حاضر به پذیرش آن نبود، به عراق تحت نوری سعید (نوکر معدوم انگلیس در عراق) واگذار کرد. در دوران رضا شاه در سال ١٣٠٦ قریه سیدلر و دو سال بعد منطقه واقع در بین آت‌توتان و آق‌بلاغ در جنوب آن و همچنین در سال ۱۳۱۱ پاسگاه مرزی ایران در قافلی بلاغ توسط قوای شوروی اشغال شد و  در منطقه یدی‌لر در نزدیکی شهر آستارا و رودخانه آستارا نیز نظامیان شوروی پیشروی کرده و قطعه زمینی به طول تقریباً یک کیلومتر از خاک ایران را اشغال کردند. رضاشاه طی قراردادی ننگین در اول اسفندماه ۱۳۰۶ بین دولت‌های ایران و شوروی  در مورد استفاده از رودخانه‌ها و آب‌های سرحدی واقع در امتداد خط سرحد از هریرود تا دریای خزر مبادرت کرد که آثار زیانبار آشکاری علیه منافع ملی ایران داشت و نه تنها اصل تنصیف را زیر پا گذاشت، بلکه حتی حقوقی در مورد رودخانه‌های صد‌در‌صد داخلی ایران به شوروی اعطا کرد. در مجموع می‌توان گفت، قرارداد اول اسفند ۱۳۰۶ از تضییع حق مساوی ایران در رود مرزی هریرود فراتر رفت و برای روس‌ها در آب‌ها و رودهای داخلی ایران نیز سهم و حق قائل شد. دهکده فیروزه، در شمال شرق کشور و در ازبکستان امروزی قرار داشت؛ توسط محمدرضا پهلوی بدلیل کینه ورزی علیه دولت منتخب محمد مصدق از ایران جدا و در معامله‌ای ننگین به شوروی سابق فروخته شد و مبلغ آن بنابر برخی اظهارنظرها، مستقیم به حساب شخصی شاه در سوئیس واریز شد. محمدرضا پهلوی جزیره راهبردی و بسیار مهم بحرین در خلیج فارس را به انگلیس براحتی واگذار کرد.

-       استبداد و سرکوب: خفقان فضای سیاسی در کشور یکی از ویژگیهای دوران پهلوی میباشد. مخالفان و معترضین هرگز تحمل نمیشدند و سازمان خوفناک ساواک به نظارت، سرکوب، دستگیری، شکنجه، زندان و قتل بدون هیچ فرآیند مشخصی مبادرت میکرد. تا جاییکه برخی گزارشات و مستندات از پرتاب مخالفان در دریاچه نمک قم، یا کشیدن و سوزاندن استخوانهای بدن برخی زندانیان و همچنین استفاده از دستگاه شکنجه‌ای بنام آپولو توسط شکنجه گران عمدتاً بهایی ساواک حکایت دارد.

-       نابرابری اقتصادی و اختلاف طبقاتی: علیرغم رشد سریع اقتصادی در بخشهایی خاص، منافع و درآمدهای کشور بصورت عادلانه توزیع نمیشد. اختلاف و شکاف بزرگی بین «حکومت هزار فامیل» که کنایه‌ای به خانواده پهلوی بود و مردم ایران که در فقر و بیکاری غوطه ور بودند وجود داشت. در اثر فقر مفرط و آلودگی آب و محیط زیست بسیاری از انواع بیماریها شیوع داشت مانند کچلی و طاسی در زنان و مردان، بیماری پوستی خارشکی، آبله و سالک که بیماری سالک را نشانی تهرانی بودن میدانستند! مردم سالی یکبار پلو میخوردند و غیره

-       اصلاحات ارضی: به نیابت از ایالات متحده امریکا در راستای جنگ نیابتی علیه اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، محمدرضا پهلوی ماموریت یافت تا زمینه‌های تقویت پایگاه اجتماعی شعارهای چپگرایانه را در ایران از بین ببرد. فلذا اقدام به اجرای سیاست ابلاغی از سوی امریکا با عنوان اصلاحات ارضی کرد. این اصلاحات هرچند به صورت نظری به نفع برخی از کشاورزان و کارگران روی زمینهای زراعی میشد، اما حقوق مالکیت فردی را به شیوه کمونیستی از بین میبرد و حق صاحبان و وارثان زمین و سرمایه را به نفع دولت بصورت اجباری از بین میبرد. این عمل غاصبانه بیشتر باعث اعتراض شد وقتیکه محمدرضا پهلوی اعلام اجرای اصلاحات ارضی خود را برای مشروعیت بخشی به آن در روز عید فطر با دروغی مبنی بر تأیید مراجع تقلید اعلام کرد و در تلگرافی از مراجع تقلید بخاطر تأیید غصب زمینهای مردم تشکر کرد، که با واکنش شدید مراجع و اعلام این حقیقت که این اصلاحات ارضی و مصادره و غصب غیرشرعی زمینهای مردم ضد دینی است و دروغ تأیید مراجع عظام تهمت است مواجه شد.

-       توطئه بهایی سازی : پس از وفات آیت الله بروجردی (ره) که کمر همت بر آگاه سازی عمومی و مبارزه با شیوع بهاییت در ایران بسته بود، محمدرضا پهلوی فضا را برای دادن نقش واضحتر به بهائی‌ها و یهودی‌ها در مناسب مملکتی و رسانه‌ای و اجتماعی و اقتصادی که تا آن زمان از ترس واکنش آقای بروجردی در خفی بودند آماده‌تر دید. بنابراین نفوذ این دو گروه در دربار و دستگاههای امنیتی و اقتصادی و مراکز رسانه‌ای و شبکه فساد در قالب شعار توسعه و پیشرفت و همچنین ظهور و بروز و تبلیغ آزادانه بهاییت در جامعه ایران باعث خشم فروخورده و سرکوب شده بیشتر مردم شد. نمونه بارز و معروف بهاییان شخصی بنام حبیب الله ثابت معروف به ثابت پاسال بود که فرزند یک یهودی، از نزدیکان محمدرضا پهلوی، مالک رادیو تلویزیون ملی ایران، کارخانه صنعتی مبل ایران و کارخانه پپسی کولا بود.

-       تحقیر و بی عزت کردن ایران و ایرانیها: روابط ذلیلانه و خفتبار محمدرضا پهلوی بعنوان شخص اول کشور ایران در مقابل غرب خصوصاً مقامات امریکایی و انگلیسی تا جاییکه منجر به تصویب قانون ننگینی بنام کاپیتولاسیون در مجلس فرمایشی دربار شد، باعث عصبانیت ایرانیها بود و آن رفتار دور از شأن پادشاه وقت ایران را توهینی علیه ایران و ایرانیان میدیدند و مردم ایران همواره او را به چشم فردی خائن به حاکمیت ملی ایران و عنصر نفوذی امریکا میشناختند. این قانون حق سیادت و اربابی به مستشاران و اتباع آمریکا در ایران علیه اتباع و شهروندان ایران میداد و مردم ایران را بعنوان بردگان شهروندان امریکایی تلقی میکرد. این قانون بصورت خلاصه اینگونه که امام خمینی (ره) در سخنرانی خود خطاب به مردم ایران بیان کرده بود مصوب شده بود " آیا ملت ایران می داند که مجلس به پیشنهاد دولت سند بردگی ملت ایران را امضا کرد؟.... سند وحشی بودن ملت مسلمان را به آمریکا داد.... قلم سیاه کشید بر جمع مفاخر اسلامی و ملی ما... اهانت به ارتش محترم ایران و صاحب منصبان و درجه داران نمود... حیثیت دادگاههای ایران را پایمال کرد... اکنون مستشاران نظامی و غیر نظامی آمریکا با جمیع خانواده و مستخدمین آنها آزادند هر جنایتی بکنند. هر خیانتی بکنند، پلیس حق بازداشت آنها را ندارد..." و همچنین مصاحبه‌ای که محمدرضا پهلوی شاه ایران با مجری معروف امریکایی بنام مایک والاس (Mike Wallace) کرد نشان از سطح خود فروختگی و ذلت او مقابل امریکا را به نمایش گذاشت: شاه در پاسخ به این سؤالی توهین آمیز و رکیک مبنی بر اینکه: سازمان جاسوسی امریکا بدلیل بیماری شاه به مرض طمع قدرت ارزیابی کرده که ممکن است شما در آینده به امریکا خیانت کنید، در اعترافی کم سابقه پاسخ داد "با اینکه من آدم شما (امریکا) هستم؟ مامور شما؟" "کسیکه حافظ منافع شماست؟" (“So, how could I be your man? Your agent?” “Safeguarding your interest”)

-       تلاش برای تغییر ارزشهای دینی، اجتماعی و فرهنگی ایرانی: تلاشهای رضا شاه و محمدرضا پهلوی برای نابودی ارزشهای اسلامی و ایرانی با تقلیدی کورکورانه از آتاتورک - که خود به مرگی اسرار آمیز و غیرمنتظره در میانسالی از بین رفت - و براساس تمایلات دوّل اروپایی و امریکا مانند کشف حجاب و کشیدن چادر و حجاب از سر زنان ایرانی توسط آجودانهای رضا شاه در کوچه و خیابان و با تحقیر و آزار و اذیت و ایجاد ناامنی برای مردم ایران، ترویج فحشاء، تأسیس و سپس گسترش فاحشه خانه‌ها برای اولین بار که سابقه ای در ایران نداشتند، تاسیس مراکز قمار و توهین به مردم مؤمن و ارزشهای اسلامی توسط نزدیکان دربار و عوامل وابسته عمدتاً بهایی به جایی رسید که مردم تمامی ارزشهای هویتی خود را تحت حمله از سوی امریکا و عامل وابسته به آن یعنی محمدرضا پهلوی میدیدند.

-       انقلاب سفید: نام مجموعه طرح‌ها و مصوباتی ضداسلامی و ضدایرانی در جهت منافع بهایی‌ها و امریکاییها بود که شاه قبلاً میخواست آنها را در قالب مصوبه شکست خورده و ملغی شده "انتخابات انجمن‌های ایالتی و ولایتی" اجراء کند، اما پس از لغو آن تصویب نامه زیر فشار اعتراضات مردم مسلمان ایران که شرط سوگند به قرآن را به قسم به کتاب آسمانی تغییر داده بود، شاه ۴۲  روز بعد همان موضوعات را بصورتی دیگر با عنوان مصوبات انقلاب سفید و برگزاری انتخابات برای آن مطرح کرد. یکی از این طرح‌ها "تأسیس سپاه دین" بود. بنا بر این بند، سازمان اوقاف، آقایان نصیر عصار و منوچهر آزمون که از سران معروف ساواک بودند را مأمور كرد كه به تقویت مبانی دینی مردم در سراسر كشور بپردازند!

-       سرکوب خشن اعتراضات دینی: سرکوب، حمله و کشتار خشونت بار مخالفان دیندار خصوصاً مدارس دینی، مساجد، هیئت‌های مذهبی و تظاهرات مسالمت‌آمیز و ساختارهای سنتی دینی که با توجه به مخفی کاری و گزارشات ضد و نقیض بنا بر برخی منابع به کشته شدن ۷.۰۰۰ نفر که برخی آنرا بیشتر توصیف کرده اند منجر شد، اما موضع استبدادی شاه علیه رهبران مورد احترام مردم خصوصاً امام خمینی (ره) خشم های فرو خورده و آتش‌های نهفته در سینه مردم از ظلم و فساد و نفاق و سرسپردگی و ذلت شاه را شعله ور کرد تا طومار نظام فاسد پهلوی را در هم پیچید و عاقبت او فرار دوباره از کشور و مرگ در ذلت غربت را رقم زد.

اوج گیری این عوامل، همراه با سرسپردگی بیمارگونه محمدرضا پهلوی به امریکا، انگلیس و اسرائیل و تنها توسل به قدرت سرنیزه و توپ و تفنگ بجای رسیدگی معقول به نارضایتی‌های انباشته شده اقشار مختلف مردم باعث انفجار خشم عمومی مردمی شد که دیگر از کشته شدن نمیترسیدند. این لبریز شدن صبر عمومی منجر به اعتراضات گسترده ایرانیها و در نهایت موفقیت انقلاب اسلامی در ایران در سال ۱۳۵۷ شد. هرچند جمعیت غالب و اصلی انقلاب را مردم مؤمن مسلمان و مذهبی طرفدار امام خمینی (ره) تشکیل میدادند که محرک و عامل اصلی پیروزی انقلاب اسلامی و انتخابات آزاد بعد از آن شدند، اما حضور گروه های کوچک غیر مذهبی و ضدمذهبی مانند ملی‌گراها، سکولارها، کمونیستها، و دیگر گروه‌های کمتر شناخته شده نشان از طیف وسیع نارضایتی عمومی از حکومت پهلوی را برجسته می کند.

میگن برای جلوگیری از خونریزی.

ولی اینطور نیست.

با تمام تعاریف از محسنات ایشان که شده و میشود و حقیقت هم دارد.

فرار شاه خیانتی عظما بود.

خیانتی بسیار بزرگ و گسترده و سوزاننده به ایران و ایرانی و ایرانیت بود،

که جبرانش......

شرایط به وجود آمده در کشور و نا آرامی های گسترده ، و سقوط حکومت شاه موجب آن شد که شاه بر خلاف میل باطنی کشور را ترک کند .