مقوّمات زبان چيه تا زبان مُعرّفی بشود

زبان یک سیستم ساختاریافته‌ی ارتباطی با استفاده از کلمات است، در حالی که ارتباطات غیر زبانی شامل تمام روش‌های انتقال اطلاعات، از جمله نشانه‌های غیرکلامی، می‌شود. زبان ابزاری خاص برای ارتباط است، در حالی که ارتباطات غیر زبانی فرآیند گسترده‌تری برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها، افکار و احساسات است.
زبان:

سیستم ساختاریافته: زبان برای ترکیب نمادها (کلمات، صداها، حرکات) جهت ایجاد معنا، به سیستمی از دستور زبان، واژگان و قوانین متکی است.

نمادین: زبان از نمادها (کلمات و غیره) برای نمایش مفاهیم و ایده‌ها استفاده می‌کند و امکان تفکر انتزاعی و ارتباطات پیچیده را فراهم می‌کند.

قانونمند: زبان از قوانین خاصی (نحو، دستور زبان) پیروی می‌کند که نحوه ترکیب و تفسیر کلمات را تعیین می‌کند.

مثال‌ها: زبان گفتاری، زبان نوشتاری، زبان اشاره.

سایر وسایل ارتباطی:

دامنه وسیع‌تر: ارتباط شامل همه روش‌های انتقال اطلاعات، نه فقط زبان، می‌شود.

نشانه‌های غیرکلامی: شامل حالات چهره، زبان بدن، لحن صدا، حرکات و حتی نزدیکی فیزیکی است.

نشانه‌های بصری و شنیداری: می‌تواند شامل تصاویر، صداها یا حتی موسیقی برای انتقال معنا باشد.

مثال‌ها: حالات چهره، زبان بدن، هنر تجسمی، موسیقی، سیگنال‌ها.

تفاوت‌های کلیدی:
ویژگی: زبان یک سیستم خاص برای ارتباط است، در حالی که ارتباط غیر زبانی فرآیند کلی است.
انتزاع: زبان امکان تفکر انتزاعی را از طریق نمادها فراهم می‌کند، در حالی که سایر روش‌های ارتباطی می‌توانند ملموس‌تر باشند.
ساختار: زبان توسط قوانین دستور زبان و نحو اداره می‌شود، در حالی که سایر روش‌های ارتباطی ممکن است چنین ساختارهای دقیقی نداشته باشند.
ویژه انسان: زبان، همانطور که ما آن را می‌شناسیم، یک ویژگی منحصر به فرد انسانی در نظر گرفته می‌شود، در حالی که سایر اشکال ارتباط در سایر حیوانات نیز دیده می‌شود.
در اصل، زبان ابزاری قدرتمند برای ارتباط است، اما تنها ابزار موجود نیست. ارتباط مفهوم وسیع‌تری است که تمام راه‌های تبادل اطلاعات توسط انسان‌ها را در بر می‌گیرد.

زبان یعنی یه سیستم نشونه و قاعده که ما باهاش پیام می‌فرستیم و معنی می‌فهمیم.

برای اینکه یه چیزی بشه زبان، باید:

• نشونه داشته باشه (مثل کلمات یا صداها)
• قانون و قاعده داشته باشه (که بدون اون کلمات به هم می‌ریزن)
• معنی داشته باشه که همه بفهمن
• و مهم‌تر از همه، قرار باشه باهاش ارتباط برقرار کنیم.

هر ارتباطی هم زبان نیست! مثلاً لبخند زدن یا یه اشاره ساده زبان نیست، فقط یه ارتباطه.

اگه من و شما قرار بذاریم هر وقت دست تکون دادیم یعنی سلام، اون میشه یه زبان ساده‌ی خودمون!

منبع توپ: کتاب زبان‌شناسی عمومی سوسور