فاعل در جملات امر و نهی کدام است؟

در جمله "فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجَاهِلَ" (بر بنده نادانت رحم کن)، فاعل ضمیر مستتر "أنتَ" است که به مخاطب (یعنی کسی که مورد خطاب قرار گرفته) برمی‌گردد.

فاعل در افعال امر و نهی

1. در فعل امر مخاطب مانند "اُکتُبْ" (بنویس)، فاعل همیشه ضمیر مستتر "أنتَ" یا "أنتِ" است، زیرا فعل امر همیشه به مخاطب خطاب می‌شود.

مثال: اِرْحَمْ (رحم کن) → فاعل: أنتَ (تو)

2. در فعل نهی مانند "لَا تَکْتُبْ" (ننویس) نیز فاعل همیشه ضمیر مستتر "أنتَ" یا "أنتِ" است، زیرا نهی نیز به مخاطب دستور می‌دهد که کاری را انجام ندهد.

مثال: لَا تَظْلِمْ (ستم نکن) → فاعل: أنتَ (تو)

بنابراین، در افعال امر و نهی فاعل همیشه ضمیر مستتر "أنتَ" یا "أنتِ" (تو) است، مگر اینکه در سیاق جمله به وضوح ذکر شود.
 

باسلام 

فاعل در مثالی که ذکرکردید انت هست ؛ اگر طریقه ساخت فعل امر رو برای هر صیغه بدونید به راحتی تشخیص داده میشه

فاعل در جملات امر و نهی لزوما یک نفر نیست اما قطعا جزء صیغه های دوم شخص  هست چه جمع چه مفرد 

نکته بعدی اینکه فاعل همیشه جزء دوم شخص ها نیست اگر صیغه های دیگه امر یا نهی بشند باید به ابتدای اونها (باید/نباید) اضافه بشه و مجدد اگر ساختار صیغه هارو بدونید به راحتی قابل تشخیص هست

سلام 

فاعل ضمیر پنهانی هست که بهش میگن مستتر

مثلا توی این جمله ضمیر مستتر انتَ فاعل هستش