به نز ان که جانش در تجلی است. همه عالم کتاب حق تعالی است
در این بیت
که تجلی و تعالی ردیف هست
چجوری فهمیدیم
تجلی که با تعالی معنی نیست
لطفا بگین
٢ پاسخ
سلام دوست عزیز
اول:تجلی و تعالی ردیف نیستند بلکه قافیه هستند
ردیف دراین بیت«است»هست
دوم:قافیه لزوما به این معنانیست که کلمات هم معنی باشند بلکه شرط قافیه اینه که دو کلمه ای که درانتهای هرمصرع /بیت میایند(اگر ردیف وجود داشته باشد باید قبل از ردیف باشد)بر یک وزن باشند و ثانیا حرف اخرشون مشترک باشه
مثلا اینجا تعالی و تجلی حرف اخر هردو «ی»هست و به خاطر اینکه تعداد هجاهاشون برابره پس بر یک وزن هستند
در شعر فارسی، “ردیف” به کلمه یا عبارتی گفته می‌شود که در پایان هر مصراع یا بیت تکرار می‌شود و معمولاً معنای خاصی ندارد و بیشتر برای ایجاد موسیقی و هماهنگی در شعر استفاده می‌شود. در این بیت، “تجلی” و “تعالی” به عنوان ردیف آمده‌اند، به این معنا که این دو کلمه در پایان هر مصراع تکرار می‌شوند.
برای فهمیدن اینکه “تجلی” و “تعالی” به عنوان ردیف استفاده شده‌اند و معنای خاصی ندارند، باید به نکات زیر توجه کنیم:
- تکرار در پایان مصراع‌ها: اگر این دو کلمه در پایان هر مصراع تکرار شوند، احتمالاً به عنوان ردیف استفاده شده‌اند.
- عدم ارتباط معنایی مستقیم: اگر این دو کلمه به صورت مستقل از معنای اصلی بیت تکرار شوند و معنای خاصی به بیت اضافه نکنند، می‌توان نتیجه گرفت که به عنوان ردیف استفاده شده‌اند.
در اینجا، “تجلی” به معنای آشکار شدن و “تعالی” به معنای برتری و بلندمرتبه شدن است. این دو کلمه به خودی خود معنای مستقلی دارند، اما در این بیت به عنوان ردیف استفاده شده‌اند و معنای خاصی به بیت اضافه نمی‌کنند.
پاسخ شما
